Ze zitten “veilig” achter hun afgeschermde telefoonnummers en geheime locaties door het gehele land.
De medewerkers van de belastingdienst die het afschuiven hebben geperfectioneerd en mensen tot zelfmoord drijven.
Wij ontvingen het volgende relaas van iemand (dank!) die al meer dan 25 jaar bedrijven en mensen helpt met (financiële/belasting) problemen en die nu aan de bel trekt, want de situatie met de belastingdienst loopt volledig uit de hand.
Hier volgt zijn relaas:
In de meer dan 25 jaar dat ik werkzaam ben op een terrein waar ik veel en regelmatig met de belastingdienst in aanraking kom, heb ik deze organisatie zien veranderen van een instituut waar altijd wel viel te praten om gezamenlijk mogelijke oplossingen voor problemen te bedenken, tot een instituut waar je niet meer met mensen om tafel kunt zitten, maar het moet doen met voorgeprogrammeerde robots, verscholen achter een afgeschermd nummer.
Wij hebben natuurlijk onlangs de wantoestanden gezien bij de belastingdienst toeslagen, waar mensen worden bestempeld tot fraudeur, terwijl ze niets hebben misdaan en nergens van weten, maar waar ze wel systematisch worden kaalgeplukt door een nietsontziend monster.
Zo ben ik al jarenlang bezig met een probleemgeval, wat in essentie helemaal geen probleem is, maar wat door acties van de belastingdienst in een situatie is ontaard, waarbij de betrokken persoon suïcidale neigingen heeft, lijdt aan een zware depressie, ’s nachts niet slaapt en wiens leven totaal is verwoest door iets wat helemaal geen probleem is.
Het probleem wat zich voordoet is dat er jaren geleden een dame was met een kind dat naar de kinderopvang ging en de moeder kreeg dan ook de kinderopvangtoeslag. Toen werd de moeder ernstig ziek en verloor haar inkomen als zelfstandige.
Zij had recht op bijstand, maar heeft dat niet aangevraagd omdat ze hoopte dat het allemaal wel mee zou vallen en ze binnenkort de draad weer op kon pakken. Dit viel tegen en de ziekte ging van kwaad tot erger, het kind kon ook niet meer naar de kinderopvang.
Ondertussen leefde ze van wat hulp van vrienden en de toeslagen die nog allemaal doorliepen. Ze had een poging gedaan om de kinderopvangtoeslag stop te zetten en men had haar verzekerd dat wanneer er geen urenverantwoording werd opgestuurd dit vanzelf zou stoppen. Ondanks die mededeling gebeurde dat niet en de toeslag bleef doorlopen.
Om een lang verhaal kort te maken heeft ze veel te lang kinderopvangtoeslag ontvangen, terwijl ze dat had moeten stopzetten en bijstand had moeten aanvragen. Echter door de ziekte was ze de meeste dagen te zwak om maar iets te doen, waardoor de situatie veel te lang is blijven doorlopen.
Uiteraard niet goed en dus ging op een gegeven moment de belastingdienst alles terugvorderen en kreeg ze een stempel opgeplakt van “grove schuld”. Dit predicaat bleef gehandhaafd ondanks diverse rechtszaken waarbij aan de rechters werd uitgelegd dat hier per saldo niemand schade heeft geleden, want zowel de bijstand als de toeslagen worden uiteindelijk door de gemeenschap betaald in de vorm van belasting. De dame in kwestie heeft gedurende de periode dat dit liep veel te weinig inkomsten gehad omdat ze recht had op bijstand wat ze nooit heeft aangevraagd, waardoor de gemeenschap uiteindelijk “winst” heeft gemaakt in dit dossier. De belastingdienst heeft een uitgebreid onderzoek uitgevoerd naar haar inkomsten en daaruit bleek dat zij inderdaad recht had op een bijstandsuitkering.
We hebben dan ook een situatie waarbij iemand weliswaar onterecht gebruik heeft gemaakt van een bepaalde toeslag, maar niet gebruik heeft gemaakt van een andere wettelijke mogelijkheid om aan een inkomen te komen, zodat alles en iedereen het wel met elkaar eens was dat hier geen sprake was van moedwillige misleiding om aan geld te komen, maar van een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Echter, de belastingdienst bleef vasthouden aan dat stempel “grove schuld” omdat zij daar volgens de definitie in het handboek van de belastingambtenaar in thuis hoorde.
Er viel met geen mogelijkheid met iemand te praten binnen de belastingdienst over mogelijke oplossingen zoals die gelden voor iedereen. Oplossingen waarbij je voor een bepaalde termijn (meestal 12 of 18 maanden) een bedrag afspreekt wat iemand maximaal kan missen en waarna dan de rest van de schuld wordt kwijtgescholden. Die tellen voor iedere burger, behalve wanneer je het predicaat “grove schuld” hebt, want dan is helemaal niets mogelijk.
De dame in kwestie is inmiddels weer hersteld maar is er nog steeds niet in geslaagd om zelfs maar een minimaal inkomen bij elkaar te scharrelen, heeft nog steeds geen bijstandsuitkering, maar heeft die schuld bij de belastingdienst/toeslagen als een molensteen om haar nek hangen met geen uitzicht daar de rest van haar leven vanaf te komen.
Waarmee we dan een totaal onmenselijke situatie hebben, want zelfs wanneer je iemand vermoord in dit land krijg je meestal geen levenslang vonnis, maar loop je na een x aantal jaren weer buiten. Deze schuld echter is levenslang, vanwege het door de belastingdienst toegekende stempel van “grove schuld”. Wanneer je een forse schuld moet terugbetalen vanuit een inkomen dat lager ligt dan het bijstandsniveau dat gaat dat uiteraard nooit lukken, want alleen al de kosten die er iedere keer bijkomen zijn al hoger dan wat zij ooit zou kunnen betalen.
Deze situatie sleept zich inmiddels al jaren voort en ik blijf desondanks proberen om toch een oplossing te vinden en daarom had ik een aantal weken een aangetekende brief gestuurd naar de directie van de belastingdienst met het dringende verzoek mee te werken aan een oplossing en niet bewust een mens volledig ten onder te laten gaan aan depressies en misschien nog erger.
Gisteren word ik gebeld door een afgeschermd nummer. Dan weet je dat het of belastingdienst of een deurwaarder is en het klopte ook dit keer weer haarfijn, het was de belastingdienst. Ik kreeg een mijnheer aan de lijn die een naam mompelde, die ik niet kende vanuit eerdere contacten met de belastingdienst en die mij zuchtend wist te vertellen dat mijn brief in zijn dossier zat en hij niet wist wat hij er mee moest omdat hij normaal gesproken alleen maar vragen beantwoordde en of ik zo vriendelijk wilde zijn mijn verzoek maar ergens anders te deponeren. Waar wist hij ook niet, maar probeer invordering zo zei hij.
Ik ben normaal gesproken een vrij rustig mens, niet snel van mijn stuk te brengen, maar gisteren knapte er iets in mij. Na in dit dossier jaren en jarenlang van het kastje naar de muur gestuurd te worden, van de één naar de ander, allemaal anoniem verborgen achter afgeschermde nummers, kwam er in mij de duivel naar boven. Je kent die film waar die man in McDonalds komt, een minuut te laat is met het bestellen van een ontbijt en het daardoor niet krijgt, vervolgens een machinepistool haalt en de hele zaak kort en klein schiet. Zo voelde ik mij precies gisteren.
De totale frustratie van het permanent tegen bewust gecreëerde muren aanlopen, waar je niet meer te maken hebt met mensen, maar met anonieme robots zonder gezicht, een stem die je keer op keer verklaart dat zij er ook niets aan kunnen doen, omdat zij enzovoorts. Vervolgens kom je bij iemand anders terecht die ook opnieuw een klaagzang aanheft en je weet te vertellen dat je ook daar niet aan het goede adres bent en dat zij je helaas ook niet kunnen helpen ook al zouden ze nog zo graag willen.
Als je dan bidt en smeekt om dan eindelijk met iemand te mogen spreken, dan is het beste wat je kan krijgen, een zogenaamd terugbel verzoek. Vaak word je helemaal niet teruggebeld, maar als je dan toch gebeld wordt, dan verschijnt er weer zo’n afgeschermd nummer, weer een anonieme stem die een naam mompelt en je vervolgens verteld dat je ook bij hem of haar aan het verkeerde adres bent want ook zij kunnen niet voor je betekenen.
Vroeger was ik zo naïef dat ik dacht dat al die veranderingen die in loop der jaren zijn doorgevoerd bij de belastingdienst waardoor je bovenstaande situaties krijgt, werden doorgevoerd om kosten te besparen.
Nu weet ik beter, al die veranderingen zijn doorgevoerd zodat ze in staat zijn een muur op te werpen waar geen mens ooit doorheen komt. Waar ze het balletje van de ene naar de andere anonieme persoon kunnen doorsturen, waardoor mensen uiteindelijk wel moedeloos zullen worden en de moed opgeven.
De coronadoden worden netjes bijgehouden. Hoeveel mensen uit het leven stappen omdat ze niet langer tegen de terreur kunnen van overheidsorganisaties kunnen wordt nergens bijgehouden.