Contact met wezens van de planeet Apu

Victor Kapetanovic uit het noorden van Peru werkte in een hydro-elektriciteitscentrale in Huallanca in de oogverblindende Callejón de Huaylas.

Op 10 maart 1960 werd midden in de nacht een gebied met een diameter van 500 meter zeer helder verlicht door een eivormig object.

Victor was zeer verbaasd door de intensiteit en de kleur van het licht wat werd uitgezonden door het object. In plaats van dat zijn ogen pijn deden door het zeer heldere licht, voelde hij juist een aangename sensatie en een verlangen om te blijven kijken.

In eerste instantie dat hij dat het ging om een geheim wetenschappelijk onderzoek van het leger. Victor liep naar een bewaker, genaamd Quiroz, die rustig voor zich uit keek alsof er niets was gebeurd. Quiroz pakte Victor’s linkerarm en zei: “Ze kwamen al eens eerder naar beneden met hun vliegende machine. Het zijn goede wezens, ze willen niemand kwaad doen. Je kunt je niet voorstellen hoe vriendelijk ze zijn.”

Victor was verbaasd en vroeg zich af wie er nu precies geland waren en welk doel ze voor ogen hadden. “Ze zeggen dat ze inwoners zijn van een wereld hier ver vandaan. Ze komen naar deze hoogten waar de schaapherders zijn. Ze komen hier vaak.” Victor dacht even dat hij leed aan een mentale aandoening toen hij plots werd geconfronteerd met vliegende schijven.

Door de vernietiging ten tijde van de Tweede Wereldoorlog was Victor’s kijk op het menselijke altruïsme zo beïnvloed dat hij zich moeilijk kon voorstellen dat er ook andere intelligente wezens konden bestaan.

Twee wezens

Op zo’n 60 meter van het schip ontmoette Victor twee wezens. Ze waren lang en hadden glooiende schouders. Ze waren gekleed in pakken met een zeer fijne opmaak die precies voor het lichaam gemaakt waren en een vreemde kleur hadden, die op het eerste oog leek op de vacht van een zeehond. Het linker wezen groette Victor in zijn zijn moedertaal. Hij antwoordde in het Spaans en stelde een vraag: “Wie zijn jullie en wat komen jullie hier doen?”

“Wees niet gealarmeerd mijn vriend, alsjeblieft,” ging het wezen door in Victor’s moedertaal. “We zijn buitenaardsen van de planeet Apu. We zijn hier gekomen vanuit de ruimte en wanneer we dit sterrenstelsel passeren bezoeken we de Aarde op een broederlijke manier. We hopen dat je ons wilt vergeven en we zullen snel weer gaan.” Victor wilde hier in eerste instantie niets van weten en dacht dat hij in de maling werd genomen. De wezens excuseerden zich nogmaals en keerden terug naar hun schip.

Het schip had drie enorme ondersteunende stralen van licht met exact dezelfde helderheid. Een trap verbond het onderste gedeelte van het schip met het bovenste gedeelte. De wezens werden via de trap het schip in gebracht waarop de trap vanzelf ingetrokken werd. Een zachte bries kwam uit het apparaat en met een paar zigzaggende bewegingen verdween het schip in het wolkendek.

Buitenaards

Victor vroeg Quiroz uit welk land de heren afkomstig konden zijn. “Deze mannen komen niet uit een ander land meneer, ze zijn buitenaards, net zoals ze zeiden. In Champara en Milwakocha zien de herders en plattelandsbewoners ze altijd. Dit is niets nieuws.”

Victor besloot er niet meer aan te denken en verschillende weken gingen voorbij. Hij besloot de bergen te gaan verkennen met Adrian Perez, een jager die de bergen goed kende. Tegen de middag bevond het gezelschap zich op zo’n 4.000 meter boven zeeniveau toen Adrian plots verbaasd stilhield en vooruit wees. Victor zag een vlak gebied zonder stenen met hetzelfde apparaat wat hij een maand eerder zag voor de hydro-elektriciteitscentrale van Huallanca.

Rond het schip bevond zich een kudde schapen en geiten. Aan de ene kant van de vlakte zag Victor verschillende mensen: mannen, vrouwen en kinderen. Het waren herders en Victor besloot ze te benaderen om te kijken hoe ze in zo’n gebied konden overleven.

Op de weg naar de families merkte Perez op dat bekend was dat in dit gebied vaker schijven naar beneden kwamen vanuit de ruimte, bestuurd door buitenaardsen, goede mensen die de herders op vele manieren hielpen. Victor vergeleek de verklaring van Perez met die van Quiroz en dacht nog steeds dat het ging om een samenzwering.

Rond een klein huis zaten vier mannen, drie vrouwen, vier kinderen en de twee vreemden die Victor eerder had ontmoet in Huallanca. De buitenaardsen glimlachten bij het weerzien van Victor, maar de inwoners leken niet al te blij met het bezoek van de reizigers. Een man met een baard stond op en riep: “Wat hebben jullie hier te zoeken?”

Aangename persoonlijkheid

Eén van de buitenaardsen strekte zijn hand uit naar Victor en hij deed hetzelfde. Hij aanschouwde de wezens nog eens goed. Ze waren lang, maar op basis van hun lengte kon je niet zien dat het ging om buitenaardsen. Wel glooiden hun schouders anders en hadden ze een goed geproportioneerd lichaam. Hun gezicht leek op dat van een Arabier, de ogen deden denken aan het Mongoolse ras, de neus was zeker Scandinavisch, de baard zou van een Hindoe kunnen zijn en de kleur van hun huid was roze-wit.

Ze straalden een zeer aangename persoonlijkheid uit. De inwoners zagen het tweetal liever komen dan gaan, maar de wezens vroegen de Victor en Adrian te blijven. “We weten dat je niet zult begrijpen wat we nu gaan uitleggen. Jullie gedrag naar ons toe is natuurlijk, omdat de cellen van je lichaam ons weigeren. Maar we zouden dankbaar zijn als jullie enige minuten met ons konden spreken. Je hoeft niet bang te zijn, jullie zijn gewapend, wij niet.”

Het wezen deed een helm op gemaakt van een delicaat transparant materiaal. Het materiaal was zo transparant dat het vorm of kleur niet verstoorde. Het wezen keek op en glimlachte weer: “Dit apparaat en deze handschoenen gebruiken we enkel wanneer we individuele reizen maken, zonder onze vliegende machines.”

Als een vogel

Het wezen liep enige meters van het tweetal weg en drukte één van de knoppen op zijn borstplaat in. Plots werden kleine zakken rond zijn middel, enkels en polsen opgeblazen waarna het wezen met hoge snelheid de lucht in schoot en in de wolken verdween. “Kijk daar meneer,” riep Adrian enthousiast. Het wezen kwam terug en gleed moeiteloos over te boomtoppen en terug naar een hoogte van zo’n 200 meter, net als een vogel.

Victor stond versteld. Het wezen kwam terug en vroeg glimlachend: “Vertel eens vriend, kunnen mensen dit doen op Aarde?” Victor wilde graag weten hoe hij dit had gedaan. “Het apparaat rond mijn riem, enkels en polsen is gevuld met positief geladen ionen en wanneer ze beginnen te functioneren heeft zwaartekracht geen vat meer op me. Hierdoor kunnen we een gewenste snelheid bereiken en de mogelijkheid om verticaal te vliegen, horizontaal of zigzaggend. Op de planeet Apu vliegen we allen individueel. We bewegen ons al miljoenen jaren zo voort op onze planeet.

“Ik weet niet wat een ion is, maar wat je me juist hebt laten zien is genoeg om mijn mening over jullie te herzien,” zei Victor. Het wezen was even stil en glimlachte weer: “Wij komen van een planeet die we Apu noemen en die zich buiten de Melkweg bevindt. Wij zijn beschermers van de cellen en het leven. We reizen door de ruimte om planetaire wezens te helpen, niet om te imponeren met onze technologieën.”

Voorts vertelde het wezen over een explosie op Apu, de formatie van sterrenstelsels en de problemen op Aarde en andere planeten. In de cellen van Victor’s lichaam vond nu een tweestrijd plaats, hij kreeg nu tegelijkertijd gevoelens van ongeloof en sympathie.

Onzichtbaar

Victor besloot huiswaarts te keren en nam afscheid. De wezens namen hem stevig bij de hand en zeiden: Allen voor de anderen! Victor vroeg aan zijn vriend Perez of het nu werkelijk buitenaardsen konden zijn geweest die ze hadden gezien. “Meneer het is helemaal niet zo raar dat wezens van andere werelden hier landen. Ze komen hier al vele jaren. Ze kwamen eerst voornamelijk in eivormige schepen, zoals u net zag, maar later ook in schepen die lijken op vliegtuigen."

De vliegende schijven zijn ongelooflijk snel. Ze worden ‘viento’ (wind) genoemd en niet zonder reden. Wanneer ze landen kun je ze zien, maar in de meeste gevallen zijn ze onzichtbaar. De mensen spreken er niet over omdat ze bang zijn dat het leger komt om ze te arresteren. De herders weten dat de vliegende schotels uit de lucht komen en dat de inzittenden goedaardig zijn.

Victor ging terug naar huis en vertelde zijn vrouw niets, omdat ze gedacht zou hebben dat hem iets mankeerde. Enige dagen later bracht Perez hem verslagen en krantenberichten van jaren terug die spraken over de bovennatuurlijke krachten en vredelievende aard bestuurders van de schepen.

Lees hier verder over de ontmoetingen tussen Victor Kapetanovic en de wezens van Apu.

Vertaling: Robin - www.niburu.nl

Bron: Galactic.to

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl