Proces tegen door Justitie beschermde Joris Demmink moet opnieuw (video)

De Nederlandse staat schudt op haar grondvesten nu blijkt dat topambtenaren van Justitie zich bemoeid hebben met de strafzaak tegen Geert Wilders.

Dat gebeurde ook in de strafzaak tegen voormalig topambtenaar van Justitie, de van kindermisbruik en moord verdachte Joris Demmink, en dus moet deze opnieuw.



De media staan op dit moment bol van de verhalen over het proces tegen Geert Wilders en hoe er nu bewijs boven tafel is gekomen dat topambtenaren van het Ministerie van Justitie en Veiligheid er bij het OM op hebben aangedrongen om Wilders hard aan te pakken.

Formeel heten we nog steeds een rechtsstaat en dat betekent dat er een strikte scheiding is tussen de rechterlijke macht, het OM en de rechters versus de wetgevende en uitvoerende macht.

Het Ministerie van Justitie hoort niet bij de rechterlijke macht en heeft zich dan ook totaal niet te bemoeien met de rechtspraak, hetgeen in de praktijk wel gebeurt en nu boven tafel komt in het proces tegen Geert Wilders.

Geert Wilders reageert op het nieuws dat oud-minister Ivo Opstelten en topambtenaren van het ministerie van Justitie zich hebben bemoeid met zijn strafzaak. Dat toonde RTL Nieuws vandaag aan met opgevraagde stukken. "Deze hele rechtszaak was een politiek proces", zegt een boze Wilders.

Alhoewel we meestal niet veel op hebben met Jan Dijkgraaf, heeft hij dit keer een heel leuk stuk geschreven over het functioneren van ons rechtssysteem in een "briefje aan Mark".

Topambtenaren zijn de meest machtige mensen in ons land en worden ook wel de vierde macht genoemd. Een andere benaming die wordt gebruikt is Schaduwmacht en je zou dan ook met recht van een Deep State kunnen spreken.

Waar ministers en staatssecretarissen komen en gaan, zo blijven topambtenaren zitten waar ze zitten en zijn daardoor in staat hun eigen imperium op te bouwen binnen het ministerie waar ze werkzaam zijn.

Een dergelijke topambtenaar was Joris Demmink, tien jaar lang (2002-2012) Secretaris Generaal van het Ministerie van Justitie, later Veiligheid en Justitie. In de praktijk betekent dit de baas van het Ministerie.

Deze man wordt al vele jarenlang verdacht van kindermisbruik en moord, maar wist altijd op miraculeuze wijze buiten schot te blijven. Toen de verhalen maar bleven komen tegen Joris Demmink en de ene na de andere aangifte volgde, werd er een showvervolging en proces ingezet tegen Demmink, met natuurlijk als gevolg dat hij in 2017 werd vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs.

De advocate van een aantal slachtoffers van Demmink, Adele van den Plas, zei letterlijk over dat proces: “Het OM verdedigt mijnheer Demmink als een leeuwin”.

Het OM is dus de instantie die de vervolging van de verdachte moet doen en doet dus het omgekeerde: ze trekken van alles uit de kast om Demmink maar niet te hoeven vervolgen.

Voorafgaand aan dit proces was er uiteraard “onafhankelijk onderzoek” gedaan, dit alles onder supervisie van Minister Ivo Opstelten, dezelfde die in beeld komt bij de Wilders vervolging.

Ivo Opstelten en Joris Demmink kennen elkaar al bijna hun leven lang en beiden waren lid van en zaten gebroederlijk naast elkaar in het bestuur van de beruchte Leidse studentenvereniging Minerva.

xxx

Niet zo vreemd dan, dat deze man, zelfs nog voordat het onderzoek naar Joris Demmink wordt gestart, al weet te vertellen dat er niets aangetoond zal worden.



Het wordt nog veel erger, want mensen die werkelijk een gevaar opleveren voor Joris Demmink leven niet lang.

Het originele onderzoek dat in 2014 begon tegen Joris Demmink kwam tot stand op basis van een bevel van het Gerechtshof Arnhem onder voorzitterschap van rechter Rob van den Heuvel.

Voormalig topman Joris Demmink van het ministerie van Veiligheid en Justitie moet alsnog worden vervolgd. Dat heeft het gerechtshof in Arnhem vandaag bepaald.

Het besluit om Demmink uiteindelijk wel of niet te vervolgen, kon niet meer door Van den Heuvel worden genomen, omdat deze kort daarvoor overlijdt aan een bizar ongeluk, zoals wij in een eerder artikel schreven.

Dus, krijgt rechter Rob van den Heuvel enkele maanden voor die cruciale zitting een bizar ongeluk waarbij hij om het leven komt.

(klik op het plaatje voor een grotere versie).

xxx

Het roeiongeluk waarbij Van den Heuvel om het leven komt, is zo bizar en zo ongeloofwaardig dat niemand er eigenlijk iets van begrijpt.

Hoe het ongeluk met de roeiboot op de Nederrijn bij Huissen heeft kunnen gebeuren, blijft gissen. Drie dagen na het fatale ongeval zijn er nog altijd meer vragen dan antwoorden.

Pontbaas Sjaak Eggenhuizen heeft de film de afgelopen dagen tientallen keren afgespeeld. Hij blijft met die ene vraag zitten: ,,Waarom hebben de roeiers niets gedaan nadat het vrachtschip was gepasseerd? Ze hadden ruim de tijd om een paar slagen te maken en de duwbakken te ontwijken. Ik begrijp er niets van.’’

Het is natuurlijk een stuk gemakkelijker te begrijpen als je beseft dat één van de twee omgekomen roeiers de doorslag had kunnen geven over het wel of niet vervolgen van Joris Demmink.

Dit is niet de enige dode, want ook in Turkije komen mensen op mysterieuze wijze om het leven.

Een ongeluk dat bovendien toevallig net plaatsvond op de dag dat de ruzie met Turkije enorm escaleerde met een Turks staatshoofd Erdogan die toevallig burgemeester was van Istanboel toen Joris Demmink daar in 1996 werd aangehouden wegens kinderverkrachting.

Niet alleen in Nederland vallen doden rondom Joris Demmink, ook in Turkije.

Zoals de Turkse Super PG Murat Gök in 2013 die verantwoordelijk was voor de vervolging van Joris Demmink in Turkije.

xxx

Toen de Nederlandse rechter in 2014 bepaalde dat de Turkse politieman Mehmet Korkmaz, een kroongetuige, moest worden verhoord, overleed deze toevallig net na dat besluit.







Natuurlijk was Joris Demmink in Turkije zoals door de autoriteiten aldaar wordt bevestigd. Alleen reisde hij niet als Demmink, maar onder de naam Joseph Stein.

Ook de chauffeur van Joris Demmink sterft een mysterieuze dood en wederom ook net op een cruciaal moment. Een klein deel uit een eerder artikel:

In 2004 had Joris Demmink een chauffeur, Mosterd genaamd. Deze was in oktober 2004 opgeroepen als getuige voor verhoor op het politiebureau in verband met verschillende aangiften van seksueel misbruik met minderjarigen tegen zijn baas, Joris Demmink.

De dag voor dit verhoor overlijdt de vijftigjarige Mosterd plotseling aan een hartaanval. “Shit happens”, zoals ze weleens zeggen en dus kan het verhoor van Mosterd geen doorgang vinden en heeft Demmink een “lucky escape” volgens de oud-hoofdcommissaris van Amsterdam, Eric Nordholt.

De reden dat Nordholt dit zei was dat Demmink volgens hem zeker zou hebben gehangen als Mosterd was verhoord. De hoofdcommissaris heeft dit tijdens een lunch verteld aan viceadmiraal Nico Buis, voormalig hoofd van de BVD (Binnenlandse Veiligheidsdienst). Een bij die lunch aanwezige journalist, Thomas Lepeltak, vroeg toen of er geen lijkschouwing was gehouden. Hierop barsten Nordholt en Buis in lachen uit en zeiden, “Wat denk jezelf?”.

Dat deze chauffeur geen natuurlijke dood is gestorven, is duidelijk. Een lijkschouwing is zoals de heren lachend toegaven, nooit uitgevoerd.

Echter, het schijnt dat de chauffeur zijn ervaringen met Demmink op schrift had gesteld, de zogenaamde “Mosterd Papers”. De weduwe van Mosterd werkte niet echt mee om deze documenten te overhandigen omdat zij een pensioen krijgt van Justitie en haar te verstaan werd gegeven dat het “verstandiger” voor haar zou zijn om niets te doen.

Iemand die wel dichtbij kwam om die documenten in handen te krijgen was een oud rechercheur, Gerrit de Wit. Ook hij heeft zich echter teruggetrokken omdat hij letterlijk met de dood werd bedreigd.

“Medio juni werd de voorzitter van de kort daarvóór opgerichte Stichting Expertgroep Klokkenluiders ontboden op Justitie. Van de Officier van Justitie kreeg voormalig rechercheur Gerrit de Wit het advies 6 weken met vakantie naar het buitenland te gaan, omdat zijn leven hier gevaar liep”.


Dan is er de vreemde dood van advocaat Gerard Hamer:

Gerard Hamer, de advocaat van ‘jeugdprosituee’ Frank Leenders, is dood van zijn fiets gevallen op weg tussen zijn kantoor in De Pijp en zijn woning. Frank Leenders is een van de belangrijkste bronnen en getuigen voor het criminele kindermisbruik van de hoogste man van Justitie. Op 14 oktober 2003 deed ‘Frank L.’ aangifte tegen Demmink.

Mensen die een gevaar vormen voor Demmink sterven een vreemde dood en belangrijke getuigen worden volkomen genegeerd zoals ook de schrijfster Yvonne Keuls, zoals we eerder schreven.

Niet een voormalig slachtoffer of iemand die misschien door iemand anders in omgekocht, maar niemand anders dan de zeer bekende en geliefde Nederlandse auteur Yvonne Keuls.

Er zal welhaast geen Nederlander zijn die haar niet kent of iets van haar werk heeft gelezen en het is Yvonne Keuls die zegt bereid te zijn om in een rechtbank te getuigen dat de bekende kinderpooier Dick Willard en Joris Demmink elkaar wel degelijk kenden en contact hadden.

Iets over de achtergrond van Yvonne Keuls:

Schrijfster Yvonne Keuls kaartte in 1985 het probleem aan van kindermisbruik door leden van de rechterlijke macht.

Ze deed dat met haar roman Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel. Tot en met de procureur-generaal bij de Hoge Raad, mr. W.J.M. Berger, die - als hoogste toezichthouder op de rechtspraak - zich openlijk afvroeg of de schrijfster "debiel" was, schoot Justitie in de doofpotreflex. Van de roman uit 1985 is nu een heruitgave verschenen onder de titel Rapport Tommie. Nog onlangs wees Keuls op de relevantie van haar boek bij het beoordelen van de affaire Demmink.

'Chanterende crimineeltjes'
In het nieuwe voorwoord haalt Keuls herinneringen op aan de maatschappelijke uitstoting die haar boek voor haarzelf tot gevolg had. Vanaf de jaren zeventig had zij zich geconfronteerd gezien met jonge, drugsverslaafde jongens uit kindertehuizen, waar ze waren misbruikt. Zij vertelden soms per taxi of dienstauto naar het Paleis van Justitie te worden gebracht. Daar gebeurde dan "van alles". Later ontdekte Keuls dat het ging om kinderrechter mr. Rueb, bestuurslid van het opvanghuis waar ze werkte."

Zij kende ook Joris Demmink persoonlijk, evenals de pooier Dick Willard die regelmatig kinderen ronselde bij het kinderopvanghuis waar Keuls werkte.

In de onderstaande video vertelt ze rond de acht en eenhalve minuut hoe ze Willard en Demmink samen aantrof. Dat er geen vergissing mogelijk is, omdat ze beiden persoonlijk kende.

En dat ze over dit feit wil getuigen in een rechtbank wanneer iemand haar daartoe oproept.

"Achter de Bijenkorf moest ik komen. Naar een café. En daar zat inderdaad Demmink met Dick Willard. Ik kende ze allebei. (...) Ik heb ze samen gezien. In een café. Samen pratend. Met mij op een meter of vijf. Niets gehoord. Dus ik kan ook niks vertellen over wat ze gezegd hebben. Ze waren wel samen. Maar dan nog kun je zeggen: Ja, als je samen zit, nou dan hoef je nog niet samen iets te hebben. Maar ik heb ze samen weg zien gaan. (...) 'Hij kent hem niet', zegt hij, 'Hij kent hem niet'. Dat is niet waar. Hij kent hem wel."




Het Nederlandse volk laat met zich sollen en in slaap sussen door betaalde beroepswitwassers zoals Peter R. de Vries, die ervoor zorgen dat Demmink en kornuiten gewoon door kunnen gaan met feestvieren.

Zoals vorige maand, op 13 april ergens in Den Haag, toen de volgende foto werd genomen van een feestende Joris Demmink met de voormalige Minister van Justitie, Donner, met tussen hen in een lachende Corinne Dettmeier.

Corinne Dettmeijer is sinds 1 oktober 2006 Nationaal Rapporteur Mensenhandel. In 2009 werd aan haar mandaat het rapporteurschap op het gebied van Kinderpornografie toegevoegd, dat in 2012 werd vervangen en verbreed naar het gehele terrein van Seksueel Geweld tegen Kinderen.

Hoezo: In your Face?

xxx

Hoeveel bewijs is er nodig om dit showonderzoek en dit showproces opnieuw te doen, maar dit keer goed en daawerkelijk onafhankelijk? 

Of willen we voor altijd de geschiedenis in gaan als een corrupte bananenrepubliek?
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl