Diamantmoord in Joods museum Brussel?

Wij gaan er altijd vanuit dat de grootste financiële boeven rondlopen in de bankensector, maar het kan nog erger.

Als je de schimmige wereld van diamanten binnengaat dan val je van verbazing bijna van je stoel.



Met de recente moordaanslag in het Joodse museum in Brussel komen twee landen prominent in beeld. België, het land waar de aanslag werd gepleegd, en uiteraard Israël.

Het “toeval” wil dat deze beide landen belangrijke spelers zijn in wat misschien wel de meest schimmige en ondoorzichtige handel op aarde is: de diamantindustrie.

Het “toeval” wil eveneens dat er in beide landen megaschandalen spelen rondom deze tak van sport en dat er in Israël sprake is van een doofpotaffaire die zijn weerga niet kent.

De vraag is dan ook of deze “toevalligheden” wellicht een rol spelen bij de False Flag operatie in het Joods museum in Brussel.

Diamanten zijn over het algemeen klein, gemakkelijk te vervoeren en klaarblijkelijk het ideale middel om belastingdiensten op grote schaal op te lichten. Het speelt zich af binnen een macaber spel van handelaren, banken en in de achtergrond overheden.

We weten dat diamanten duur zijn en de meesten kennen ze dan waarschijnlijk ook alleen maar van plaatjes en uit films. Juist daardoor vertegenwoordigen ze ook voor sommige landen een grote economische waarde. Eén daarvan is Israël.

De diamantindustrie en de daaruit voortvloeiende diamantexport vertegenwoordigt ongeveer 30 procent van de totale productieexport van het land. De bedragen die ermee gemoeid zijn, zijn dan ook enorm. De totale jaarexport bedraagt ergens tussen de 20 en 30 miljard Dollar en zelfs het beruchte Israëlische leger is voor een deel afhankelijk van de opbrengsten hiervan.

In 2012 werd er in Israël een grootscheeps onderzoek gestart door justitie en de belastingdienst naar een megafraude binnen de Israëlische diamantwereld. Het bleek dat er onder de dekmantel van de diamantbeurs een volkomen illegale bank opereerde waarbij letterlijk miljarden Dollars aan het zicht van de autoriteiten werd onttrokken in allerlei transacties die het daglicht niet konden verdragen.

De gehele diamantindustrie trilde op zijn grondvesten want dit schandaal was zo groot dat het wellicht het einde zou betekenen van de complete industrie maar zeker voor de rol van Israël. Dan gebeurt er iets merkwaardigs. In plaats dat de schuldigen worden aangepakt en er schoon schip wordt gemaakt binnen de diamantwereld werd het onderzoek plotseling stopgezet, het verhaal zoveel mogelijk uit de pers gehouden en de hele affaire in de doofpot gestopt.

De directeur van de Israël Diamond Exchange, Yair Sahar, geeft in een interview in 2012 volmondig toe dat de hele zaak in de doofpot is gestopt:

“We decided not to address the press, we preferred to act for real, and not with headlines or irresponsible public relations, in order to avoid publicity of the events that we could not control. Thus, we managed to achieve “media silence” which meant no media outlet publicising the police actions, and very little publication of the events”.

In een overleg tussen de overheid en betrokkenen was dus vastgesteld dat het land zich niet kon veroorloven om het recht te laten zegevieren. We hebben natuurlijk dezelfde situatie gehad met banken die “too big to fail” waren en we zien dus precies hetzelfde met de diamantindustrie in Israël.

Mensen en banken die betrokken waren bij deze miljardenzwendel komen er volkomen ongestraft mee weg. De belastingdienst is in een nooit eerder vertoonde deal afgekocht voor een periode van 3 jaar tot en met 2011. In plaats dat de 'rust' is weergekeerd in de diamantwereld, komt de volgende schok en dit keer uit het Belgische Antwerpen.

Als gevolg van de strengere regelgeving binnen de Europese Unie en de wanhopige jacht op geld door overheden worden de pijlen gericht op de diamanthandel in Antwerpen. Ook hier komt nu het ene schandaal na het andere boven drijven. Niet alleen bij handelaren, maar ook banken die volop meewerken aan belastingontduiking. Zo blijkt bijvoorbeeld dat bij de boevenbank HSBC er van de 3.000 geheime rekeningen van die bank in Zwitserland, maar liefst 70 procent in handen is van diamanthandelaren. De lijst hiervan werd overigens in handen van de overheid gespeeld door een klokkenluider, voormalig medewerker van HSBC, Hervé Falciani.

In een interview in de New York Times van afgelopen december, zegt deze Falciani: “België is nu het centrum van een heel groot onderzoek”.

Deze zijn op dit moment nog in volle gang en de vraag is of we hier een “Israël scenario” zullen zien of dat hier wel de onderste steen boven komt. Ongetwijfeld zullen belastingontduiking en witwaspraktijken in de Antwerpse diamanthandel ook weer een directe link laten zien met Israël.

Er wordt nu in diverse publicaties gesuggereerd dat de schutter in het Joods museum misschien toch niet zomaar een doorgedraaide Jihad strijder was, maar iemand die werkte voor een inlichtingendienst en er bewust op uit was om het echtpaar Emmanuel en Miriam Riva te vermoorden. Volgens de Israëlische krant Haaretz leek het erop alsof de man gekomen was om een rekening te vereffenen. Opvallend is dat de hele wereld denkt dat het een antisemitische daad is geweest en de enige die iets anders daarover zeggen Israël zelf is. Dat dit een luiquidatie/vereffening zou zijn. Waarvoor wordt er dan niet bij gezegd en in plaats daarvan wordt er verteld dat het om een misverstand zou gaan. Klinkt weer allemaal erg gefabriceerd.

We weten een aantal dingen.

Miriam Riva werkte voor de Israëlische geheime dienst, de Mossad en was dus met zekerheid goed op de hoogte ook over de Israëlische diamantfraude. Formeel ging het natuurlijk alleen om “een administratieve functie”. Ook haar echtgenoot Emmanuel werkte voor de overheid, waarover later meer.

We weten ook dat hoe dan ook dat Israël niet zal tolereren dat er iets gebeurt met hun lucratieve diamantindustrie. Was het echtpaar Riva misschien in België om te proberen ook daar de zaak in de doofpot te houden? Stond hun positie/dekmantel onder druk? Moest hen het zwijgen worden opgelegd en kon tevens het antisemitisme voordeel worden behaald door dit in de schoenen van een Jihadstrijder te schuiven?

Dan is er nog de link met Rusland en diamanten. Emmanuel Riva werkte voor de Israëlische overheidsorganisatie, verantwoordelijk voor de emigratie van Joden uit Rusland naar Israël.

Dit betekent dat Emmanuel goed ingeburgerd was in Rusland en daar ongetwijfeld hele goede contacten gehad zal hebben.

Een ander “toeval” wil dat Rusland steeds belangrijker wordt voor de Israëlische diamantindustrie.

Internationaal gezien gaan er steeds meer stemmen op om Israël volledig buiten te sluiten van de diamantindustrie vanwege wat men noemt overtreding van het Kimberley Proces. Dit laatste is een initiatief van overheden en bedrijven wereldwijd om de handel in zogenaamde “bloeddiamanten” tegen te gaan. Men verstaat hieronder bijvoorbeeld diamanten die door rebellen worden gebruikt om opstanden tegen legitieme overheden te financieren. Aangezien Israël een fikse portie van hun winst in de diamanthandel gebruikt voor het leger wat wordt ingezet voor de illegale bezetting van Palestijnse gebieden, zijn er landen zoals Zuid Afrika die vinden dat Israëlische diamanten daarmee ook “bloeddiamanten” zijn geworden.

Rusland wordt een steeds belangrijker speler op het gebied van export van ruwe diamanten. De Russische diamantmijn Alrosa die op dit moment volledig in handen van de staat is (Poetin), is de laatste jaren explosief gegroeid voor wat betreft export van ruwe diamanten en verwacht alleen al in 2014 meer dan 36 miljoen karaat aan diamanten te verkopen. Ook hun positie op geslepen diamanten groeit gestaag.

Ze doen dit door middel van tenders via hun Israëlische dochteronderneming Archos op de Israël Diamond Exchange.

Waar het al met al steeds meer op lijkt is dat de diamantindustrie en alles wat daarmee samenhangt een hele belangrijke rol speelt in de geopolitieke situatie in de wereld. Veel te groot om dit te laten dwarsbomen door pennenlikkende belastinginspecteurs die op zoek zijn naar geld.

In feite kun je stellen dat Poetin ook Israël in zijn zak heeft, alleen vanwege de diamanten. Gezien het sentiment betreffende “bloeddiamanten” in de wereld, is Rusland ontzettend belangrijk voor Israël en kunnen ze het zich absoluut niet veroorloven deze aanvoer te verliezen. Toch lastig als je bedenkt dat Israel graag Syrië wil binnenvallen en Rusland grote vrienden is met dat land. Zo zie je hoe ingewikkeld en tegengesteld belangen en verwikkelingen kunnen zijn op het wereldtoneel.

Men verwacht dat de komende jaren de prijzen voor diamanten, net zoals die van goud, de pan uit zullen rijzen. De steeds toenemende onstabiliteit in de wereld en groeiende vraag naar grondstoffen maken van goud en diamanten voor veel mensen een veilige belegging.

De exacte toedracht en reden voor de moorden in Brussel zullen we misschien nooit weten. Aannemelijk is wel dat het waarschijnlijk is dat er een verband is met de duistere wereld van de diamantenhandel. Zeker ook naar aanleiding van het publieke statement van Israël dat het hier om een afrekening zou gaan in de sfeer van geheimediensten.

Een duistere wereld waar ook de Nederlandse ABN AMRO bank een hoofdrol in speelt. Volgens de New York Times de nummer één bank ter wereld als het gaat om leningen gebaseerd op diamanten. Is dat misschien de reden dat Gerrit Zalm altijd lacht?


Bronnen:

Oped News

Solitaire International

New York Times

Flanders Today

RT News

Mining

Israël Diamond Exchange

Bloomberg


Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl