
Vooral in Amerika weten ze daar wel raad mee en men spreekt dan ook van het gevangeniswezen-industrieel complex
Het volgende is een bijdrage van Erick van Dijk:
Machtig Gevangeniswezen
De ideale wereld bestaat niet. In zo'n wereld zou geen criminaliteit bestaan, zodat ook geen gevangenissen nodig zouden zijn om verstorende elementen af te zonderen van de rest van de maatschappij. Maar realiteit gebiedt dat, afhankelijk van naar wie je luistert, tussen 1% en 5% van de mensen wordt geboren met een bepaalde mate van aanleg voor psychopathie. Hoe minder goed je geweten functioneert, des te makkelijker zal het zijn om anderen te schaden ten voordele van jezelf. Alleen al hierom lijkt iets van een gevangeniswezen voor een samenleving onvermijdelijk.
We kijken in deze aflevering van De Machtspiramide naar het zogenaamde gevangeniswezen-industrieel complex, de bundeling van overheidsinstanties en commercieel belanghebbenden waarbinnen de perverse prikkel bestaat zoveel mogelijk mensen op te sluiten en opgesloten te houden.
Zou dit commercieel belang de reden zijn dat Amerika de grootste gevangenenpopulatie ter wereld kent? Een behoorlijk deel van de gevangenissen in de Verenigde Staten zijn private ondernemingen, bedrijven dus, die winst moeten maken.
Volgens de wet in de VS is iedereen die geen veiligheidsrisico vormt en medisch gezond is verplicht om te werken. Het uur“loon” ligt tussen $0,23 en $1,15. Maar het kan altijd erger. Begin 19de eeuw werd het gebruikelijk voor gevangenissen om arbeiders te leveren aan diverse soorten bedrijven. Zwaar werk, lange dagen, slecht eten, slechte huisvesting en slechte hygiënische omstandigheden.
De jonge Martin Abert werd in Florida betrapt op zwartrijden in de trein en werd veroordeeld tot een boete van $25. Zijn ouders stuurden het geld op, maar dit raakte verloren in de post. Martin werd verhuurd aan een houtzagerij waar hij uiteindelijk zo werd geslagen met een riem dat hij overleed.
Naast psychopathie zijn er natuurlijk vele andere factoren die kunnen leiden tot een verblijf in de gevangenis. Armoede is één van de belangrijkste. Verder, sociale omstandigheden, slechte scholing, niet bekwame en/of te drukke ouders, slechte vrienden. Vaak spelen drugs een rol.
Een sterke impuls kwam begin jaren 1970', toen de regering van Richard Nixon de “oorlog tegen drugs” lanceerde. In de ogen van de onwetende massa natuurlijk een goede zaak, drugscriminaliteit mocht niet getolereerd worden.
Wie goed geïnformeerd is weet ondertussen wel dat achter alles met een voor het volk breed uitgemeten en gepubliceerd doel altijd een andere, meerlagige agenda schuilgaat. In dit geval bleek dit uit een anekdote die werd verteld door John Ehrlichman, vertrouweling van Nixon. Volgens hem had het Witte Huis na de verkiezingen van 1968 twee vijanden; links, dat tegen de Vietnam-oorlog was, en zwarte Amerikanen. Door het volk middels manipulatie via de media de linkse hippies te laten associëren met cannabis, en zwarten met heroïne, en beide middelen zwaar te criminaliseren, leek een robuust optreden gerechtvaardigd. Uiteindelijk zegt Ehrlichman: “Wisten we dat we logen over de drugs? Natuurlijk wisten we dat!"
Videolink