Het plan van Duitsland om hun in Amerika opgeslagen goud terug te halen begint steeds meer op een soap serie te lijken.
Na alle commotie is er uiteindelijk (maar) 5 ton teruggekomen uit de VS en heeft Duitsland inmiddels verdere pogingen opgegeven.
Hoewel zo langzamerhand iedereen weet dat het Duitse (en Nederlandse) goud in Amerika allang is verdwenen, blijft men desondanks een komedie opvoeren die de domme burger geacht wordt te geloven.
Het Duitse verhaal begon in januari 2013 toen de Bundesbank aankondigde dat ze 674 ton goud zouden repatriëren van de Federal Reserve in New York en de Franse Centrale Bank in Parijs.
Een jaar later kwam de Bundesbank met de nogal schokkende onthulling dat van de 84 ton goud die ze dat jaar terug zouden halen, er slechts 37 ton was binnengekomen, waarvan slechts 5 ton uit New York.
Als reden werd opgegeven dat het te maken had met logistieke problemen en dat het veel gemakkelijker was om goud terug te halen uit Parijs dan uit New York. Tja, als je van plan bent om met een auto volgeladen met goud over de bodem van de Atlantische oceaan te gaan rijden dan is het voor te stellen dat het iets gecompliceerder is om goud uit Amerika te halen. Een kletskoekverhaal dus.
Toen kwam er een andere reden. De goudbaren in Parijs hadden al de gewenste vorm, maar die in New York niet, dus moest al het goud daar worden omgesmolten en opnieuw gegoten en omdat de smelterijen het heel druk hadden, was daar vertraging opgetreden.
Deze komedie duurde tot ongeveer juni dit jaar, toen de Bundesbank met de verrassende mededeling kwam dat ze er verder van afzagen om goud uit Amerika terug te halen omdat: Men had besloten dat het goud veilig was in Amerikaanse handen en dat er geen enkele reden was tot wantrouwen.
Toen bleef het stil, tot de afgelopen week toen via de Deutsche Bank de werkelijke reden naar buiten kwam waarom er geen goud meer teruggehaald zou worden.
De werkelijke reden had in het geheel niets te maken met logistieke problemen of de vorm van de goudbaren, maar alles met de diplomatieke druk die door Amerika op Duitsland was uitgeoefend. Via deze diplomatieke kanalen werd Duitsland heel duidelijk gemaakt wie de baas is en wie bepaalt wat er wel of niet gebeurt.
In plaats van goud heeft Duitsland dus eieren voor hun geld gekozen en heeft braaf gehoorzaamd door niet verder te zeuren over hun (verdwenen/gestolen) goud. Nederland heeft waarschijnlijk al bij voorbaat dezelfde “diplomatieke boodschap” ontvangen dus die vraagt al helemaal niets en blaat braaf mee door te zeggen dat ons goud veilig is in Amerika en er geen enkele reden is voor wantrouwen.
Ondanks dat volgens een poll op onze site (linksonder) van de ruim 5.000 mensen die hebben gestemd, er 76 procent van mening is dat Nederland in ieder geval moet vragen of ons goud nog aanwezig is in Amerika. Rutte bedenkt zich wel drie keer want die heeft geen zin om de “baas” tegen zich in het harnas te jagen.
Misschien zien we nu een ander verhaal ontwikkelen met Zwitserland. Daar wordt op 30 november een referendum gehouden of het land hun 1.500 ton goud moet terughalen uit Amerika. Als Duitsland de moed al moest opgeven met 674 ton dan hebben de Zwitser natuurlijk geen enkele kans met meer dan de dubbele hoeveelheid.
De vraag is dan ook hoeveel diplomatieke druk Amerika kan uitoefenen op Zwitserland om het referendum te laten mislukken of niet door te laten gaan.
Omdat de acties van Obama verantwoordelijk zijn voor de vernietiging van de Zwitserse bankensector doordat Amerika een einde maakte aan het eeuwenlange bankgeheim in dat land, hebben de Zwitsers nog een fikse appel te schillen met Amerika.
Zal ongetwijfeld worden vervolgd.
Bron:
Zerohedge