Anunnaki, ònze Goden - deel 271 - Corona, een geschenk uit de Hemel – deel 19

Dit is een reeks artikelen waarin Evert Jan Poorterman ons meeneemt op een fascinerende ontdekkingsreis.

Over de komst van een ster en vooral zijn bewoners die al sinds 445.000 jaren álles, maar dan ook écht alles op onze planeet bepalen.





We naderen het einde...

We naderen het einde van de reeks ‘Corona, een geschenk uit de Hemel’ dat begon met een wandeling met Enki in Engeland. En dat was in het begin van de ‘maraconi-tijd’. Nu zijn we een half jaar verder en komt het verzet heel langzaam op gang. Eindelijk gaan de mensen nadenken en zien ze in wat een waanzin het is allemaal. De machthebbers maken uiteraard gebruik van de ongekende domheid van de mens, van hun goedgelovigheid (geboren uit onwetendheid en onkunde zelf te kunnen oordelen). We waren aanvankelijk beduusd door wat ons plotsklaps overkwam; ook ik zag het niet aankomen en dat terwijl ik al bijna heel mijn leven de ‘eindtijd’ en WOIII in gedachten heb en oneindig veel dromen heb gehad waar ik me in oorlogsgebieden bevond en...

over zwaar gehavende bruggen moest, door bombardementen tot ijzeren skeletten vervormd... en dat tegen de stroom van vluchtelingen in. Ik moest kennelijk in de gebombardeerde gebieden iemand zoeken en/of ophalen en redden. Steeds weer de zelfde beelden. Ook heb ik wel eens dromen gehad dat ik soldaten door mijn straat zag lopen. In de nacht en in groepjes van vier vijf man... en met de ogen gericht op de bovenverdiepingen... en dat waren Chinezen! Ben sinds mijn 15e wel vaak met de eindtijd bezig geweest en dat kwam mogelijk omdat ik WOII nog maar net aan het verwerken was! Naar het schijnt was ik in mijn vorige leven een Engelsman. Geboren rond 1904/1905 met de naam Tom. Ik groeide op in een zeer beschermde omgeving.

Engels landgoed en hoge kringen

Ik werd geboren op een Engels landgoed met ouders en broers en zussen. Ik dit leven ben ik (nu) helemaal alleen, maar in mijn vorige leven werd ik omringt door horden familie en personeel. Ik weet er weinig van, maar kreeg hapklare brokjes toegeworpen door de ‘kosmos’ en/of mijn gidsen. Kleine herinneringen aan een vorig leven... en dat begon met een film van Agatha Christi’s ‘Miss Marple’ en wel in zwart-wit met Margaret Rutherford als Miss Marple (mogelijk de film ‘The Body in the Librairy’, uit 1952). De boeken bestonden al natuurlijk (Agatha Christi schreef 12 detectives met Miss Marple in de hoofdrol) en in de jaren ‘60 verschenen vier bioscoopfilms met Margaret Rutherford in de hoofdrol en in één van die films wordt een professor dood gevonden?!

evert jan poorterman

Dit zou um kunnen zijn, met links een laag aangebouwde vleugel; de bibliotheek...

evert jan poorterman

Miss Marple is een dame op leeftijd en woont in het (fictieve) Engelse dorpje Saint Mary Mead. Ze wordt vaak aangezien voor een nieuwsgierige oude vrijster, maar lost de ingewikkeldste moordzaken op met haar ijzeren logica. Volgens Agatha Christie zelf was Jane Marple gebaseerd op haar grootmoeder Margaret West, die altijd van alles en iedereen het ergste verwachtte.

We zien een typisch Engels landhuis; klimop tegen de muren, opritten van weerszijden met grind, ernaast gazon en centraal voor het huis een grote ronde vijver... omgeven door Rododendronstruiken, Sparren, Eiken en Beuken. Links zag ik een bijgebouw, door een gang (corridor) verbonden met het hoofdgebouw. Dat was de bibliotheek van de professor en ik herkende het huis. Er ging een weemoedige zachte treurnis door mij geen die ik niet kon duiden. Ik was toen nog niet bewust van ‘re-incarnatie’! Later sneed ik weer eens een Ui door en maakte die tot kleine stukjes... en terwijl ik sneed, gleed de verticaal gesneden Ui schuins weg uit mijn vingers... en kreeg ik beelden door van Engeland, het huis en ook van een landhuis in Eefde. Later zou blijken dat het ging om Huize Wolzak.

Russische beelden uit de concentratiekampen...

Ik zat op de bank met mijn vader. We keken TV. Zwart-wit-beelden uit Rusland. Het was 1962 of 1963. Mijn vader kocht de TV in 1962 en ik heb de uitvaart van prinses Wilhelmina gezien; witte koets en de vele in wit gehulde paarden en in 1963 alle perikelen rond de moord op John F. Kennedy... Ik zat op de bank met mijn vader en keken naar beelden van het Russische leger dat in Polen concentratiekampen ontruimde. We zagen stapels uitgemergelde lijken en hoe een kleine bulldozer die lijken in diepe graven schoof... en opeens werd mijn vader mij gewaar. ‘Maar jongen dit hoef jij toch niet te zien’, zei hij en ik zei meteen; ‘Jawel papa ik moet dit zien’ en zo keken we samen de documentaire af. Later bleek dat ik in WOII aan mijn einde ben gekomen.

Eind 1944 of begin 1945 en zodoende heb ik het einde van WOII niet kunnen meemaken en was ik nieuwsgierig! Mijn Engelse familie was rijk en verkeerde in invloedrijke kringen, getuige het feit dat mijn oudste zus (mogelijk verschil in leeftijd wel 15 jaren) en haar en mijn nicht aan boord waren van de Titanic. Onze nicht verdronk (kwamen we in dit leven ook weer tegen, zwarte heks vol haat en jaloezie) en mijn oudste zus keerde heelhuids terug in Engeland. Ik zou onderzoek kunnen doen en de passagierslijsten van de Titanic kunnen raadplegen de twee nichten op te sporen en wellicht kom ik dan uit in het landhuis... en leven er nog kinderen en kleinkinderen van mij (mits ik getrouwd was uiteraard). Die zus heb ik ook ontmoet; een allerliefste vrouw...

evert jan poorterman

evert jan poorterman

evert jan poorterman

Bletchley Park waar Duitse codes werden opgespoord en afgeluisterd in de hoop die te kunnen kraken... en hieronder de Duitse Enigma Machine waarmee de Duitsers hun codes maakten voor de U-boten...

evert jan poorterman

Op de vlucht...

die ik ook nog ken uit een leven in de 12e eeuw (Tecklenburg). Het was belangrijk dat die zus weer keerde, want onze moeder was ziek zwak en misselijk en leidde een leven in bed en stierf jong (voor mij als laatste kind). Oudste zus nam de taken waar en regelde het huishouden met haar personeel en mijn vader en de rentmeester beheerden het landgoed. De Tweede Wereldoorlog brak uit en ook ik ging in dienst (of was al beroepsmilitair – een zeer gerespecteerd leven, zeker in het koloniale Groot-Brittannië) en kwam terecht bij ‘inlichtingendiensten’ en was opgeleid ‘vijandelijke’ boodschappen te ontraadselen. Ik ben ook op Bletchley Park geweest, waar honderden getalenteerde mensen werken. Daar werden de Duitse U-boten gevolgd die op de Atlantische Oceaan...

zoveel konvooien uit Amerika en Canada onderschepten en naar de zeebodem schoten. Schepen vergingen met ‘man en muis’ en ook de waardevolle ladingen aan boord vergingen. Noodlijdend Europa kon de voorraden zo goed gebruiken. Slimme koppen op Bletschley Park wisten uiteindelijk de ‘Enigma’, de code-machine van de Duitsers te kraken en de aantallen aanvallen door U-boten op de konvooien behoorlijk te beperken en ik... ik zat in Nederland. Gedropt achter de linies in bezet Nederland. Mijn opdracht weet ik niet, maar mogelijk landde ik tijdens Operatie Market Garden op de Veluwe. Ik herinner me dat ik aan de IJssel bij Eefde (aan de Brummense kant, bij de Meeuwenberg in Empe) met twee anderen ben. We moeten de rivier over. Er vallen schoten en wij...

evert jan poorterman
Huize Wolzak in Eefde bij Zutphen... in de kneep van de IJssel en het Twente-kanaal...

evert jan poorterman

Burght Colditz vesting van formaat...

Doodgetrapt door Duitse laarzen...

moeten het water in en naar de overkant. De Duitsers zijn snel ter plekke en één van ons wordt meteen gepakt en standrechtelijk gefusilleerd en in zijn nek geschoten. Wij, de andere twee, zwemmen al in de rivier. Het is avond en schoten klinken over het water. De ander wordt geraakt en ik haal de overkant; moet me verbergen. Ik vind kennelijk onderdak in Huize Wolzak. Daar heb ik een korte tijd ondergedoken gezeten... en dat herinnerde ik me kennelijk toen ik de Ui aan het snijden was. Ik vertelde het de ‘zwarte heks’ (die in mijn vorig leven een nicht was) en ze vertelde dat ik op de ‘Engelse’ manier de Ui sneed en dat ik in dat leven Tom heette. Ik was inderdaad op Huize Wolzak geweest en van daar door ‘het verzet’ naar een volgend...

onderduikadres gebracht. Toch ben ik gepakt en belandde ik in een strafkamp. Het was geen gewoon concentratiekamp, maar ik was al jong wel gefascineerd van films en reportages over de concentratiekampen! Mogelijk heb ik wel in zo’n kamp gezeten, maar later toch in een strafkamp belandde. Ik keek ook met grote ogen naar de Engelse serie; ‘Escape from Colditz’. Colditz was een grote burght op de rotsen; een schier onneembare vesting en van waar ontsnappen onmogelijk was. Misschien ben ik daar uiteindelijk beland; ik weet het niet. In de TV-serie over Colditz wist een jonge officier te ontsnappen met een zelfgebouwd vliegtuigje van hout, karton en papier. Het werd door de Engelse officieren in het geheim gebouwd en de vlucht was succesvol. Meer de volgende keer...

Evert Jan Poorterman

Delen tekst zijn uit de Statenvertaling van het Nederlands Bijbelgenootschap Haarlem - 1987 (350 jaren Statenvertaling 1637-1987). Ik dank Carolus Verhulst; oprichter van Uitgeverij Mirananda te Wassenaar, voor het uitgeven van Sitchin's boek en voor zijn bijdrage als vertaler van de tekst, mijn ouders, mijn gidsen en onderzoekers en schrijvers als Immanuel Velikovsky, Erich von Däniken, Robert Charroux, Zecharia Sitchin, Alan Alford, Ernst Gideon, Iman Wilkes, de schrijvers danwel samenstellers van het Oera Linda Boek en tal van andere pioniers zoals Jan van Gorp (Iohannes Goropius Becanus, geboren te Hilvarenbeek, 1518-1572), Simon Stevin van Bruggen (Brugge, 1548-1620), Berend Willem Hietbrink (Maastricht 1943-...), Hylke Welling (1930-2020), Michel de Nostradame (St. Rémy, 1503-1566), Pieter van der Meer en Alex Onbekend en Ansi mijn mentor en taalmeester en anderen die mij inspireerden...

Voor vragen en/of suggesties kun je Evert Jan rechtstreeks mailen op evertjan(apestaart)niburu.co

EVERT JAN POORTERMAN/NIBURU.CO

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl