Waarom is er geen middernachtzon op Antarctica? (video)

Gedurende enkele maanden per jaar ervaren mensen binnen de noordelijke poolcirkel de middernachtzon oftewel, de zon die nooit ondergaat.

Dan is een logische conclusie dat hetzelfde verschijnsel zich dan 's winters voor doet aan de andere kant de wereld, Antarctica, maar dit schijnt niet zo te zijn.


Het onderstaand verhaal ontvingen wij van een lezer (dank!). Het is de tekst die bij de video onderaan dit artikel staat en is één van de argumenten die men aanvoert om aan te tonen dat de aarde plat is en niet rond.

De lezer heeft de tekst door Google vertaal gehaald, maar de kwaliteit is zodanig dat het goed te begrijpen is.

De vraag is dan ook of met dit argument bewezen is dat de aarde zo plat is als een pannenkoek of zijn er gaten te prikken in dit verhaal? Eventuele onderbouwde voor- of tegenargumenten graag naar redactie (apenstaart) niburu.co

De Middernachtzon is een fenomeen dat wordt waargenomen door waarnemers ten noorden van de poolcirkel tijdens de zomerzonnewende, waar de zon 360 graden rond kan draaien zonder ooit onder te gaan. Afhankelijk van hoe ver noordelijk de waarnemer staat, kan de zon verschillende dagen / weken worden gezien, op en neer gaand zoals gewoonlijk, maar nooit volledig onder de horizon verdwijnen. ....

Dit komt omdat de zon die de Kreeftskeerkring heeft bereikt zijn nauwste, smalste cirkel over de aarde maakt, zozeer dat waarnemers die zich centraal in de poolcirkel bevinden nooit op enig moment significant ver genoeg van de zon verwijderd zijn om verder te gaan hun horizon. Pas na de zomerzonnewende, wanneer de zon zich een weg terug naar de evenaar begeeft, gaat de zon helemaal onder en worden de Noordpooldagen korter. Ondertussen verdwijnt de zon in Antarctica tijdens de zomerzonnewende gedurende meer dan 2 maanden volledig, waardoor iedereen onder de Antarctische cirkel van half mei tot half juli in complete duisternis achterblijft. Nogmaals, dit is omdat de zon zijn weg naar de Kreeftskeerkring versmalt en aanscherpt, betekent dat hij aanzienlijk ver genoeg van de Antarctische omtrek is verplaatst om niet te worden gezien door waarnemers die zo ver in het zuiden zijn geplaatst. Pas medio juli, wanneer de zon uitzet en zijn pad aanzienlijk ver genoeg verbreedt, kunnen Antarctische waarnemers de zon weer boven de horizon zien en beginnen de Antarctische dagen langer te worden.

Om in het heliocentrische bolmodel te passen, moet dit middernachtzon-fenomeen ook optreden voor waarnemers ten zuiden van de Antarctische cirkel tijdens de winterzonnewende. Afhankelijk van hoe ver het zuiden de waarnemer is, moet de zon meerdere dagen / weken worden gezien en nooit helemaal onder gaan zoals in het noorden. In werkelijkheid is er echter nooit 24 uur zonlicht ergens op Antarctica op elk moment van het jaar. Tijdens de winterzonnewende, wanneer de zon zijn breedste pad rond en rond de Steenbokskeerkring cirkelt, zullen waarnemers ver genoeg naar het zuiden langere daglichturen ervaren als gevolg van de nabijheid van de zon, maar zullen deze nog steeds observeren om op te stijgen en helemaal achter de horizon te staan. Dit is in feite de reden waarom de Arctische en Antarctische klimaten zo opvallend verschillend zijn, vanwege de drastisch verschillende hoeveelheid zonlicht die elk van hen ontvangt. Gebaseerd op het heliocentrische aardbolmodel ontvangen zowel het Noordpoolgebied als Antarctica elk jaar vergelijkbare hoeveelheden zonlicht, en zouden dus vergelijkbare temperaturen, seizoensveranderingen en het vermogen om het leven van planten en dieren in stand te houden moeten zijn, maar in werkelijkheid verschillen ze op deze manieren enorm.

Aangezien dit ene feit het heliocentrische wereldmodel zou vernietigen, is er sinds de jaren 1950 een Antarctisch Verdrag, ondertekend door meer dan 50 landen, dat alle onafhankelijke reizen en verkenningen van Antarctica verbiedt. Exclusief te duur geprijsde begeleide pinguïntours en door de overheid goedgekeurde aannemers, is het niemand toegestaan om voet op Antarctica te zetten, vooral niet tijdens de winterzonnewende wanneer er zogenaamd constant 24-uur zonlicht zou moeten zijn. Omdat deze specifieke leugen zo belangrijk is voor het heliocentrische model, vind je, als je online zoekt, een paar video's die beweren 24 uur per dag zonlicht in Antarctica te laten zien, maar net als het leugenachtige videobewijs van de rest van de wereld zijn ze allemaal nep. De populairste video die naar verluidt een Antarctisch 24-uurs tijdsverloop laat zien, heeft een bewerkte video met vervalste tekstlagen, waaruit blijkt dat het een berekende fraude is. Andere video's tonen eenvoudig een poolcirkel middernachtzon time-lapse maar beweren dat het uit Antarctica komt. Er zijn tientallen duidelijk echte video's die je online van de poolcirkel middernachtzon kunt zien, en je kunt vrij boven de poolcirkel reizen om het zelf te ervaren. Omgekeerd zijn er echter maar een paar duidelijk nepvideo's online van de veronderstelde Antarctische middernachtzon, en je kunt er nooit vrijuit naartoe reizen om het zelf te ervaren.

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl