Hoezo, we hebben een 100% DNA match?

Boer Jasper Steringa is door miljoenen mensen al bij voorbaat veroordeeld vanwege een 100% DNA match in de zaak over de moord op Marianne Vaatstra.

Men juicht Hoera!, komplotdenkers (waarheidsvinders) worden bedreigd, want aan dit bewijsmateriaal valt toch niet te tornen?



Echter, wie nader onderzoek doet komt verrassende dingen tegen, zoals een artikel in de New York Times uit 2009 dat heet: “Wetenschappers tonen aan dat DNA-bewijs kunstmatig gemaakt kan worden”. Er staat verder in het stuk:

Wetenschappers in Israël hebben aangetoond dat het mogelijk is om DNA-bewijs kunstmatig te maken. Hierdoor is de betrouwbaarheid van wat tot nu werd beschouwd als de "Gouden Standaard" binnen bewijsbevoering in criminele zaken, behoorlijk ondermijnd.

De wetenschappers maakten bloed- en speekselmonsters dat DNA bevatte van iemand anders dan van de originele donor. Ook toonden zij aan dat als ze toegang hadden tot een DNA-profiel in een database, ze in staat waren om een DNA-monster te maken welke er een 100% match mee had zonder dat ze weefsel van de betreffende persoon nodig hadden.

De leider van het onderzoek, Dan Frumkin, zei: “je kunt gewoon een misdaadscenario inelkaar zetten, iedere eerstejaarsstudent biologie krijgt dit voor elkaar”. De onderzoeksresultaten zijn gepubliceerd door Forensic Science International en je kunt het hier lezen.

Tania Simoncelli, wetenschappelijk adviseur van de American Civil Liberties Union, zei dat de resultaten zorgwekkend waren: “je kunt veel gemakkelijker expres DNA planten op de plaats van een misdaad dan dat dat gaat met vingerafdrukken. Wij creëren een crimineel justitiesysteem dat in toenemende mate afhankelijk is van deze DNA- technologie".

John M. Butler van het National Institute of Standards and Technology zei dat hij diep onder de indruk was van hoe goed men in staat was om nep DNA-profielen te maken, maar, voegde hij eraan toe: “ik denk dat een doorsnee crimineel niet in staat zou zijn om zoiets te doen”.

Daar zijn wij het volledig mee eens; doorsnee criminelen kunnen dat waarschijnlijk niet. Dat is dan ook niet waar het hier om gaat. Wat wel van belang is is dat een 100% DNA match dus niets(!) zegt, simpelweg omdat het door de juiste mensen heel gemakkelijk kan worden gefabriceerd. Het grote gevaar bestaat nu dat men volledig afgaat op techniek omdat men aanneemt dat dit absoluut betrouwbaar is. Niets is minder waar.

Omdat men dit doet en de meeste mensen klakkeloos geloven dat het klopt, wordt naar ander bewijsmateriaal, zoals getuigenverklaringen, gewoon niet gekeken.

Zoals deze verklaringen bijvoorbeeld uit de zaak Marianne Vaatstra:

"Rond 08.30 uur die zaterdagochtend loopt een bewoonster/getuige een bebloede Ali H. Hassan, met een mes in zijn hand, tegen het lijf op het adres in de Kleine Kerkstraat 17 te Leeuwarden. Ali: “Zij hadden haar strot verder door moeten snijden..”. “Wie?”, vraagt deze getuige. Ali: “Marianne Vaatstra..”. Deze getuige herkent Ali aan de hand van zijn opsporingsfoto van het OM als Ali H. Hassan, zijn korte gedrongen gestalte, zijn zeer teruggetrokken karakter en aan zijn adressenboekje waarin adressen uit Zwaagwesteinde en omgeving Kollum staan".

Of deze: Van Zessen, moeder van twee kinderen, samenwonend in Amersfoort, is door tussenkomst van De Telegraaf in contact gebracht met Dick Adema, één van de weinige Friese rechercheurs die nog verbonden is aan de ’cold case’-Vaatstra. Haar verklaring is schokkend: zij stelt tegenover een huisgenoot te hebben gestaan die de ochtend ná de moord op Marianne Vaatstra met bebloede kleding en handen thuiskwam. De huisgenoot legde daarbij een bebloed mes op de tafel en zei – zonder dat iemand toen nog iets wist van de schokkende moord op Marianne Vaatstra – dat ze ’haar strot dieper hadden moeten doorsnijden’. Als Van Zessen dan vraagt "Wie?" antwoordt Ali "Marianne Vaatstra", zo staat in de getuigenverklaring, in bezit van De Telegraaf".

Dit is hoe zij haar huisgenoot Ali Hassan aantrof, de ochtend na de moord:

“Daarom liep ik zijn kamer binnen. Na amper een minuut stormde hij overstuur zijn kamer binnen. Ik keerde mij om en schrok me wezenloos: hij droeg een wit T-shirt en een blauwe broek, onder het bloed, vooral bij zijn buik. Hij legde een bebloed mes – met een zwart handvat – neer op een laag, glazen tafeltje aan de rechterkant van zijn kamer.”

Wij geven deze twee voorbeelden om daarmee te proberen meer mensen wakker te maken. De meesten van ons kunnen logisch nadenken en wij raden iedereen aan om dat eigen logisch denkvermogen te gebruiken, het beschikbare materiaal te bekijken en dan zélf een oordeel te vormen. Met de nadruk op zélf en niet wat je voorgeprogrammeerd door de media wordt voorgeschoteld.

Eenieder die werkelijk wil weten wat er gebeurd is kan nader onderzoek doen en daarvoor een overweldigende hoeveelheid informatie vinden ook op collega sites. Links naar een paar van hen staan onder dit artikel.

Bronnen:

New York Times

Klokkenluider Online
Boublog
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl