UFO contact van Itibi-Ra 2 en de verloren stad in Zuid-Amerika

Gedurende een treinreis in India ontmoette de Duitse zakenman Ludwig Pallman een vreemde man die de armen hielp en bovennatuurlijke krachten leek te bezitten.

Hij zag eruit als een blanke Europeaan, net als zijn naar verluid mooie zus Xiti, maar toch had hij ook vreemde en onaardse kenmerken. Wat volgt is een wonderlijke reis van India naar de dichte jungle van Zuid-Amerika waar een bezoek wordt gebracht aan een verloren stad met inscripties van 'vliegende goden'.

Ludwig kreeg van de man een speciale ring, die gebruikt kon worden voor communicatie. Na 1964 ging Pallman op zakenreis naar Lima in Peru waar hij hoorde over blanke mensen die een plantage hadden langs de Mirim rivier. Hij moest gelijk denken aan wat hij in India had ervaren.

Enige tijd later werd Pallman ernstig ziek en opgenomen in een ziekenhuis in Lima, wachtend op zijn dood. Op een nacht verscheen Xiti aan zijn bed en genas hem spontaan. Ze was geen astrale engel en de dag erna spraken doktoren en zusters van een wonder. Hierna verbleef Ludwig nog twee dagen met Xiti in Lima. Hij vervolgde haar op een reis naar buitenaardse basis van menselijke buitenaardsen diep in de jungle waar de Jurua en Mirim rivieren elkaar kruisen, nabij de grens van Peru en Brazilië.

In 1964 besloot de Duitse verkoper van zaagmolens Ludwig Pallman zijn geluk te beproeven in India. Hij was een echte talenknobbel. Hij reisde per trein maar had weinig succes in Mumbai en Calcutta en nam vervolgens de toeristische route. Op 10 oktober 1964 reisde hij af naar Madras.

In zijn compartiment zat tegenover hem een vreemde doch goed geklede aardige man. Hij stelde zich voor als Satu-Ra. Ze begonnen te spreken, maar na enige tijd merkte Pallman op dat de stem van de man uit een apparaat op zijn borst kwam, in plaats van uit zijn mond. De man sprak vloeiend Engels, maar er was altijd een kleine twijfeling voordat hij sprak. Het was net alsof hij mentaal moeite moest doen om het eerste woord te spreken waarna de woorden spontaan leken te komen.

Op een bepaald punt stopte de trein en op het station hadden vele arme en zieke mensen zich verzameld. De man stapte uit en gaf de mensen een soort van tabletten. Pallman stond versteld; binnen enkele minuten waren de mensen genezen.vee

Na de treinreis vervolgden beide heren hun weg. Na enige tijd verscheen Satu-Ra bij Pallman’s hotelkamer om hem mee te nemen naar een groot huis. In het huis toonde hij hem kunst van de oude ‘Indiase goden in vliegende schotels’ en vergelijkbare kunst van pre-Columbiaanse goden. In het huis ontving Ludwig een speciale gouden ring met een diamant die meer dan 10.000 jaar oud was.

Satu-Ra had een lichtbruine huidskleur, grote donkere ogen, een kleine mond en een ongewone kaaklijn. Aan zijn vingertoppen droeg hij continu handschoenen, ondanks dat het ongelooflijk warm was. Hij was voor spraak afhankelijk van een elektronisch apparaat op zijn borst.

De dag erna reisde Pallman af naar de rivier de Ganges. Daar kwam hij Satu-Ra en zijn zus Xiti tegen. Ze waren druk met het genezen van de mensen. Xiti droeg lokale kledij maar viel toch op vanwege haar oogverblindende schoonheid. Ze gebruikte een speciale zalf om mensen te genezen.

Twee jaar later naar Peru

Pallman verliet kort daarop het land om twee jaar later, tegen het einde van 1966, op zakenreis te gaan naar Lima in Peru. Daar ontmoette hij een jonge Oostenrijkse man uit Innsbruck die er werkte als gids. Hij zei dat hij een aantal blanke vreemde mensen diep in de jungle had gezien die hem een helpende hand toestaken toen hij dodelijke koorts kreeg. Ze hadden ongewone vingertoppen waarna Pallman’s interesse gelijk was gewekt. De lokale bevolking geloofde de jongen niet omdat ‘blanken daar nog nooit waren geweest’.

Op een bepaald punt kreeg Pallman enorm last van zijn nieren en hij werd opgenomen in een ziekenhuis in Lima. Midden in de nacht verscheen plotseling Xiti aan zijn bed. Zijn ring gloeide net zoals in India toen hij Satu-Ra en zijn zus had ontmoet.

Een zwak licht werd zichtbaar op het spraaktoestel. Xiti strekte haar handen uit nadat ze haar handschoenen had afgedaan. Haar gevoelige zachte vingers gleden voorzichtig over Pallman’s gezicht. Hij kreeg ook een tablet toegdiend en na enige tijd verdween de pijn en hij voelde zich vredig. Hij nam Xiti in zijn armen. Xiti worstelde zich vrij en beschermde haar mond met een kapje van zijde. Later kwam Ludwig erachter dat dit was om infectie te voorkomen.

Xiti bleef nog een paar dagen bij Pallman. Hij vroeg haar hoe ze wist dat hij in dit specifieke ziekenhuis in Lima was. Xiti antwoordde dat hij binnen zes maanden zou zijn genezen van de pijn. Ze had gelijk. Pallman stond plotseling bekend als de wonderpatiënt van het fameuze Maison Français Hospital in Lima. Toen de doktoren verschenen voor de operatie had Ludwig reeds zwaar ontbeten.

Gedurende de dagen dat hij met Xiti was werd hem veel duidelijk. Deze buitenaardsen wisten dat geen mens op Aarde ze iets kon aandoen vanwege hun superieure intelligentie, iets wat ze ‘amat mayna’ of de ‘wetenschap van de ziel’ noemden. Ze waren in staat gedachten te lezen en waar nodig konden ze gedachten beïnvloeden omwille van de veiligheid.

Buitenaardse basis

Xiti nam Pallman mee naar de buitenaardse basis diep in de jungle, waar men speciale planten kweekte. Satu-Ra ontmoette het tweetal in de Andes, in Huancayo. Hierna bereikten ze enige Inca ruïnes. Op dat punt zag Pallman zijn eerste vliegende schotel. Een plaatselijke herder schrok enorm van de verschijning en snelde weg.

Pallman werd zich gelijk gewaar van de biologische structuur van het schip, het deed hem denken aan polyethyleen. Het schip was voorzien van vele symbolen. Door de bodem van het schip kon je miljarden zenuwen en aderen zien lopen, alsof het levende cellen betrof. De vlucht met het schip was niet mysterieus. In het schip hoorde Ludwig een laag hummend geluid, als van een windturbine. In het schip kreeg hij het meest controversiële ontbijt ooit. Hij kon de geleiachtige planten van de thuisplaneet van Satu-Ra onmogelijk verwerken.

In het schip bevond zich een oog, een soort geactiveerd geheugen, in staat om te zenden en te ontvangen, net als onze hersenen. Het individuele brein van deze schotel was onderdeel van een gigantisch systeem van kosmische hersenen die aangesloten waren op de server van de thuisplaneet.

De computer wees richting Itibi-Ra 2. Satu-Ra regelde dat Pallman inzicht kon krijgen in hoe de mensen van Itibi-Ra leefden wanneer ze niet het universum aan het verkennen waren. De meeste huizen op Itibi-Ra bleken gebouwd nabij rivieren en meren. De architectuur leek in niets op die van de Aarde. De kleur oranje was dominant aanwezig. Er werd getoond hoe de mensen op Itibi-Ra hydrotherapie gebruiken om te genezen. Iedereen leek vervuld van blijdschap. Niemand was ongeduldig, niemand had haast en niemand was boos.

Het kanker probleem

Een lange tijd terug ontdekten hoge beschavingen in de kosmos dat alle cellulaire levensvormen gevoelig of ontvankelijk zijn voor kanker. Vanwege technologische ontwikkelingen, zo stellen ze, zal de mens enkel korter leven, in plaats van langer. Vanwege het gecreëerde kunstmatige leven brengen we onszelf dichter bij de dood. Niet alleen mensen zijn besmet met kankerverwekkende condities. Op dit soort planeten is kunstmatig en mechanisch werk onderscheiden van de natuur. Planeet Aarde wordt door de mensen van Itibi-Ra Sil-Sil-Hua genoemd, een typische planeet waar kanker voorkomt. Verkenners van Itibi-Ra 2 ontdekten de Aarde in 1946.

Schepen van Itibi-Ra 2 worden voortgedreven middels kosmische golven. Het testen van raketten zoals op Aarde is een verspilling van tijd als het gaat om echt ruimtereizen. De beschaving van Itibi-Ra moest haar oorspronkelijke planeet verlaten omdat het water opraakte. Op hun thuisplaneet waren geen auto’s of treinen, maar ze waren er voornamelijk gespecialiseerd in planten. Zodoende kwamen ze tot de productie van organische vliegende schotels waarbij technologie werd uitgewisseld met andere beschavingen. Allerlei nieuwe plantensoorten werden van en naar hun zieke planeet getransporteerd.

Xiti vertelde over planeten die ‘verloren’ waren in technisch denken, waarbij men hun verbinding met het Al en de natuur was verloren. Het ironische resultaat is echter dat ze zichzelf vernietigen door middel van kanker.

Verloren stad in de dichte jungle

In de jungle van Zuid-Amerika vonden de mensen van Itibi-Ra een verloren stad die ze Lenislan noemden, het ‘Rome van Zuid-Amerika’. Deze verborgen stad vonden ze op 15 oktober 1966 met behulp van hun Indiase vrienden. De belangrijkste tempel van Lenislan bevat een religieus symbool van de ‘vliegende man uit de ruimte’. Dit symbool staat representatief voor het creëren van nieuwe materie. Naar verluid gaf Lenislan geboorte aan alle pre-Inca, pre-Maya en pre-Azteken culturen. De inheemsen waren niet bang voor de schepen. Pallman zag hoe sommigen van hen reizen mochten maken.

Pallman had een camera maar die werd later door Satu-Ra ingenomen. Te overtuigend bewijs van buitenaards leven is niet toegestaan. Elke volwassen ziel die geïncarneerd is op Aarde moet zelf afstemmen op de waarheid. Buitenaardsen mogen deze vrije wil keuze niet beïnvloeden.

Op de laatste avond deelde Satu-Ra een deel van zijn wijsheid met Pallman. Hij waarschuwde wederom voor een planeet waar kanker voorkomt. Een kanker planeet, zo stelt Satu-Ra, is een universum op zich. Een universum, omdat mensen op een dergelijke planeet geloven dat ze de Bron niet nodig hebben. Ze zijn dusdanig technologisch ontwikkeld dat ze een geheel kunstmatig levenspatroon hanteren. Ze hebben de meest sensationele machines gemaakt, kunstmatig eten, kunstmatige kleuren, lucht, zelfs kunstmatige oorlogsmachines waarmee ze hun buren kunnen vernietigen. Deze kunstmatige manier van leven doet ze geloven dat ze superieur zijn aan alle andere beschavingen in de kosmos.

“Hun uitvindingen en creaties zijn niet zoals de creaties op Itibi-Ra mijn vriend,” zei Satu-Ra. “Wanneer ze niet in harmonie werken met de natuur, werkt de natuur niet in harmonie met hen. Jarenlang zoeken ze naar een zelfgemaakt middel tegen natuur. Ze weigeren te geloven dat de Bron de natuur is en andersom. Ze willen boven de universele wetten staan.”

Laatste contact

Circa twee weken nadat Ludwig Pallman een groot huis had gekocht aan een meer in El Salvador begon zijn speciale ring weer te schijnen. Hij wist dat een schip van Itibi-Ra 2 nabij was. Satu-Ra arriveerde enige tijd later. Hij had een treurig bericht: zijn zus Xiti was om het leven gekomen tijdens een ongeluk. Hij gaf Ludwig een metalen symbool van een sculptuur, een hand die de bloem van de zeven kosmische geboden vasthoudt. ... deze subtiele herinnering aan een wonderlijke vrouw is het meest ontroerende geschenk wat ik ooit in mijn hele leven heb mogen ontvangen – Ludwig Pallman. Satu-Ra merkt op dat het ging om een duizenden jaren oud artefact uit de kosmos.

Het schip van Satu-Ra hing lange tijd zichtbaar in de lucht boven de hoofdstad van El Salvador. Honderdduizenden mensen zijn getuige geweest van het fenomeen en de volgende dag verscheen een bericht in de kranten.

Vertaling: Robin - www.niburu.nl

Bron: Galactic.to

Verwante artikelen:

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl