Bayer en de bijenholocaust; geen bijen, geen voedsel.

Jarenlang al kampt de wereld met een ongewone bijensterfte in Europa en Noord-Amerika. Reeds 50 tot 90% van de bijenbevolking is al verdwenen.

Het bedrijf Bayer was al eerder indirect betrokken bij een holocaust. Nu weer, maar dit keer tegen de bijenbevolking.


Het volgende verhaal werd anoniem afgeleverd bij de website Red Ice Creations door iemand die beweert een insider te zijn in de landbouwindustrie.

Bijen zijn absoluut een essentiëel onderdeel van onze voedselketen. Een internationale studie heeft uitgewezen dat van de 115 verschillende gewassen in 200 landen, de bestuiving in 75% van alle gevallen plaatsvindt door dieren, en dan in het bijzonder bijen. Men dacht eerst dat alleen de hongingbijen werden getroffen, maar al snel bleek dat ook dat het aantal hommels drastisch begon af te nemen.

Deze crisis in bijenland kreeg ook een naam: Colony Collapse Disorder of CCD. In het begin hield men er verschillende theorieën op na als oorzaak voor CCD zoals varoamijten, straling van mobiele telefoons en een op AIDS lijkend virus.

Nu is echter bewezen dat de dood van de bijen wordt veroorzaakt door twee pesticiden, te weten Clothianidine (Clothianidine is een systemisch insecticide, ontwikkeld door het Japanse bedrijf Sumitomo Chemical Takeda Agro in samenwerking met Bayer CropScience.) en Imidacloprid (Imidacloprid (ISO-naam) is een veelgebruikt insecticide. Het is een neonicotinoïde uit de nitroguanidine-groep (andere leden van deze groep zijn clothianidine, thiacloprid, acetamiprid en thiamethoxam). Het werd in de jaren '80 van de 20e eeuw ontwikkeld aan het Yuki Research Center in Japan, dat deel uitmaakt van Bayer).

Clothianidine wordt op de markt gebracht onder de naam Poncho. Voor Imitdacloprid zijn er verschillende productnamen zoals Gaucho, Admire, Advantage, Merit, Amigo, Premise, Prothor en Winner.

Eén van de belangrijkste gewassen in de wereld is maïs. Maar, maïs heeft een vijand, diabrotica vergifera genaamd, beter bekend als maïswortelboorder (De maïswortelboorder of maïswortelkever (Diabrotica virgifera) behoort tot de bladhaantjes (Chrysomelidae) en komt van oorsprong uit Mexico en de Verenigde Staten.)

Het probleem van de maïswortelboorder is eigenlijk niet zo moeilijk op te lossen. Wanneer men opvolgend verschillende gewassen plant verdwijnt het insect omdat de larve zich voedt met de wortel van de maïs en als deze is uitgekomen kunnen ze slechts enkele tientalle centimeters reizen.

Maarja, het kan minder winst opleveren als er ook andere gewassen worden geplant. Daarom kwam Bayer in 2003 op de markt met de twee pesticiden, om de maïswortelboorder te bestrijden en uiteraard om veel geld te verdienen. Deze twee pesticiden zijn nu de topproducten van Bayer, maar het gaat helaas wel ten koste van de voor de mensheid essentiële bijen.

De pesticiden vormen via een soort lijm, ontwikkeld door een ander bekende, Monsanto, een laagje om het maïszaad. Hoewel studies hadden aangetoond dat deze pesticiden heel schadelijk waren voor de bijen, werd als antwoord gegeven dat de schade heel erg zou meevallen omdat de zaden in de grond zouden worden begraven. Dit was een hele grote vergissing.

De eerste aanwijzing dat CCD werd veroorzaakt door vergiftiging, was toen er Clothianidine werd gebruikt op maïs gewassen in het Duitse Baden-Würtemberg. In juli 2007 bleek dat de Duitse gewassen waren geïnfecteerd met de maïswortelboorder. De Duitse regering gaf opdracht om deze plaag met alle mogelijke middellen te bestrijden, inclusief het gebruik van pesticiden. Kort nadat in mei 2008 de zaden waren geplant stierven er onverwacht ongeveer 330 miljoen bijen.

Dit wereldwijde fenomeen gaat tot op de dag van vandaag door, met als resultaat miljoenen dode bijen koloniën; miljarden bijen dus. Een onderzoek toonde aan dat de laag pesticiden die om het zaad was aangebracht niet in de grond bleef, maar aan de lucht werd blootgesteld, veroorzaakt door het tegen elkaar aan schuren van de zaadjes, als ze opgeslagen, vervoerd en geplant worden.

De Duitse regering verbood heel snel de pesticiden, gaf de boeren een financiële compensatie en waarschuwde iedereen in de landbouw om deze chemische pesticiden niet langer te gebruiken. Een conclusie van het Duitse Federale Landbouw Instituut luidde: “We kunnen ontegenzeggelijk concluderen dat de vergiftiging van bijen wordt veroorzaakt door het vrijkomen van cliothianidine door het tegen elkaar schuren van zaadjes”.

Volgens het Duitse onderzoekscentrum voor geteelde gewassen waren 29 van iedere 30 bijen hierdoor gedood. Philip Mimkes, woordvoerder van de Coalitie tegen de gevaren afkomstig van Bayer, zei: “We hebben iedereen al bijna tien jaar lang gewezen op de gevaren van deze pesticiden. Dit bewijst onomstotelijk dat deze chemicaliën in contact kunnen komen met de bijen en dat ze daardoor sterven. Deze pesticiden zouden niet langer op de markt beschikbaar moeten zijn.

Reeds in 2003 wees het Amerikaanse Environmental Protection Agency al op de grote gevaren van deze pesticiden voor bijen. En dan met name het gevaar wat er bestond door het overbrengen van overblijfselen van clothianidine in nectar en pollen.

Het bureau waarschuwde toen tevens voor het mogelijke gevaar dat deze pesticiden in het grond- en of oppervlaktewater terecht zouden kunnen komen. Testen hebben aangetoond dat Clothianidine zwaar vergiftig is voor bijen en onmiddellijk 50% van de bijenbevolking doodt. Het heeft bovendien dodelijke of bijna dodelijke gevolgen voor larven alsmede de reproductiemogelijkheden van de koningin.

Bijen kunnen op twee manieren worden blootgesteld: door de nectar van planten en door de maïsstroop met een hoog fructose gehalte, die imkers gebruiken om hun bijen te voeden. Omdat in Amerika bijna alle maïs met de pesticiden is behandeld, vindt men dit terug in de maïsstroop.

Zoals het tragische voorval in Duitsland aantoonde werden bijen die niet blootgesteld waren aan de pesticiden óók geïnfecteerd door bijen die dat wel waren. Hierdoor werd het vergif over steeds grotere afstand verspreid. Daarbij komt bij dat geïnfecteerde bijen gedesoriënteerd raakten en zich vermengden met bijen van andere koloniën of dat zij weer andere pollen of planten besmetten waar later weer andere bijen kwamen.

Er is ook bewijs dat Imidacloprid in veel lagere doseringen dan in de landbouw wordt gebruikt, ervoor kan zorgen dat complete bijenkoloniën worden weggevaagd. In de zomer van 2010 deden onderzoekers in Massachusetts een onderzoek om te zien hoe bijen zouden reageren op Imidacloprid.

Het onderzoek nam in totaal 23 weken in beslag. Na 12 weken leefden alle bijen nog, maar na 23 weken waren 94% van de bijen dood. Diegene die blootgesteld waren aan hoge doseringen stierven het eerst.

Bayer claimt dat wanneer je bijen pesticiden voert, zij niet sterven. Dat is hetzelfde als een tabaksfabrikant die zegt: “Van roken krijg je geen longkanker”.

Van kleine hoeveelheden pesticiden zullen de bijen misschien niet onmiddellijk sterven, maar het beïnvloed wel hun navigatievermogen, waardoor ze hun eigen bijenkorf niet terug kunnen vinden.

En dit is dan ook exact wat imkers rapporteren: Half lege of verlaten bijenkorven en geen dode bijen te vinden.

Op haar website geeft Bayer aan dat ze intensieve discussies voeren met de zaadindustrie en nog een aantal van die nietszeggende dingen. Maar wat is de reden dat ondanks alles Bayer ongestoord door kan gaan met het produceren en verkopen van de pesticiden? Het antwoord is, zoals zo vaak: geld.

Als je bedenkt dat 90% van de Amerikaanse maïsvelden wordt behandeld met de pesticiden van Bayer, dan weet je dat daar heel veel geld wordt verdient. Bovendien is de invloed van Bayer in zowel de wetenschap als in de politiek heel erg groot, zoals je ook kunt terugvinden in hun geschiedenis.

Veel mensen denken aan asperine als ze de naam Bayer horen. Maar daarnaast maakt dit bedrijf ook veel extreem vergiftige producten. Bayer was ook één van de vijf bedrijven die samen IG Farben oprichtte in 1925. IG Farben was een fervent Nazi-aanhanger en hield het patent voor Zyklon B, het gas wat gebruikt werd in de gaskamers. Ze hadden ook 42,2 % aandelen in het bedrijf wat het gas produceerde. En waar je nog veel zieker van wordt is het feit dat IG Farben het kamp Auschwitz gebruikte om hun chemicaliën te testen op levende proefkonijnen, mensen dus.

In 1948 werden de directeuren van IG Farben aangeklaagd door het Oorlogstribunaal in Neurenberg en werden veroordeeld tot langdurige gevangenisstraffen voor hun vreselijke oorlogsmisdaden. Vanwege de zware oorlogsmisdaden werd geoordeeld dat het bedrijf IG Farben te corrupt was om nog langer te mogen bestaan. De onderneming ging in 1952 officieel in liquidatie, maar dat betekende niet dat het bedrijf ophield te bestaan. Het bestaat zelfs vandaag de dag nog met de status “in liquidatie”. De aandelen van IG Farben worden ook nog steeds verhandeld op de Duitse beurs.

Het is duidelijk dat er teveel machtige mensen teveel geld zouden hebben verloren als IG Farben onmiddellijk was opgeheven. Hetzelfde geldt voor Bayer, het bedrijf wat wel door mocht gaan, samen met haar partners BASF en Agfa. Het zou natuurlijk zonde geweest zijn om al die winsten van die onderzoeken zomaar weg te gooien.

Dus, vandaag hebben we weer te maken met een holocaust, alleen dit keer is het tegen de bijen gericht.

Bayer zal alles doen om winst te maken….maar wanneer worden zij ter verantwoording geroepen?

Bron:

Red Ice Creations

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl