Anunnaki, onze Goden - (deel 199) - Van harte gefeliciteerd Israël met jullie 70-jarig bestaan! - deel 10

Dit is een reeks artikelen waarin Evert Jan Poorterman ons meeneemt op een fascinerende ontdekkingsreis.

Over de komst van een ster en vooral zijn bewoners die al sinds 445.000 jaren álles, maar dan ook écht alles op onze planeet bepalen.



Er een neus voor hebben...

Weer anderen zien in steenformaties en rotsen ‘slapende reuzen’ (sleeping Giants). Dat zouden heel grote wezens zijn geweest. Ja dat geloof ik ook wel! Ik ben voor veel in, heb een geweldige creatieve en rijke fantasie en accepteer veel... maar houd ook rekening met een pukkelige nerd ergens diep in Amerika die met Pepsi Cola en Donuts binnen handbereik zit te Photoshoppen en ons allemaal voor de gek houdt. Ik schreef het al eerder; er zijn bewegingen die veel ontkrachten zoals dat de Vikingen geen hoorns op de helmen droegen, hun langschepen geen drakenkoppen hadden en als ik ga zoeken vind ik nog meer. Het beeld van ons verleden wordt ‘bijgesteld’ en het beeld dat we nu hebben van de werkelijkheid wordt ‘afgesteld’ op een holle- of platte planeet, versteende bomen en reuzen...

en wellicht komt er nog meer. Oh ja de zogenaamde slangen en andere griezelige dieren op Mars... en de vele artefacten die er te vinden zijn. Ze laten ons dan fotomateriaal zien waar door verkleuring, door schaduwvorming of onscherp zicht allerlei dieren zichtbaar zijn, neergestorte vliegmachines, ingangen en deuren en zelfs wezens die daar zonnebaden of een wandeling maken of genieten van het uitzicht. Ik zou zeggen; ‘eerst zien en dan geloven’. De propaganda-machine van de machthebbers staat nooit stil en als ze niet kunnen ‘sturen’ gaan ze ‘storen’. Sinds begin mei ben ik weer aan het ‘magnetiseren’. Ik reed vaak door Harfsen als ik met mijn moeder op pad was... en dan dacht ik aan Leny. Toen ik in maart weer eens een ouderwetse zondag had...


xxx

Miljoenen jaren oude stronk van een gigantische boom?!


xxx

Wie dieper wil kan hier verder; http://rosettedelacroix.com/?p=13901

Mijn neus achterna...

dacht ik weer aan Leny. Ik was voor het eerst sinds het overlijden van mijn moeder deze tocht weer aan het rijden. Eerst naar de Aldi in Dieren. Dan door naar Klarenbeek en Twello (kringloopwinkel) en dan via Deventer naar Epse en Harfsen om dan via Laren en Lochem bij Barchem te belanden. Onder aan de Kalenberg aten we met regelmaat patat met wat der bij, een wijntje voor Ma en een tonic voor mij. Koffie na. Nu in maart deed ik dat alleen. Fijne gevoelens en een mooie tocht en een prachtige omgeving. Zondag 6 Mei, was het zo ver en de eerdere gedachte; ‘Ik moet Leny eens opzoeken’... was nu werkelijkheid geworden. Ik parkeerde de auto en liep via het tuinpad naar de voordeur. Het zag er verlaten uit. Alles was stil. Geen mens op het terras of in de tuin. Niemand binnen... en geen auto op de oprit.

Bel aan. Geen gehoor. Ik draaide me om en liep weg... en hoorde een deur opengaan. Ik draaide me om en liep terug. Ik keek om de deur en zag een klein mager iel vrouwtje met spierwit haar. ‘Ben jij dat Leny’? vroeg ik. ’Jaa dat ben ik en wie ben jij dan’? ‘Ik ben Evert Jan Poorterman uit Brummen’, zei ik. ‘Ooh wat fijn dat je der bent’... ze keek me aan en barste in huilen uit. We gingen naar binnen. Ze vertelde dat ze doodongelukkig was en zo eenzaam. Ze had al gebeld met ‘Buurthulp’ of er iemand komen kon. Ze vertelde; ik luisterde. Haar man Jan was in april overleden en haar zoons waren weer terug naar huis; Spanje en Amersfoort. Dus was ze alleen, met op maandag de hulp in de huishouding, op dinsdag en donderdag haar manueel therapeut en op vrijdag de buurman die de tuin voor haar doet.

Leny uit Rotterdam

‘Jij krijgt meer aanloop in één week dan ik in een half jaar’, zei ik. Zoon Herman (Amersfoort) zou elke twee weken op bezoek komen en zoon Rob (tussen Benidorm en Alicante) heeft vijf keer per dag via Skype contact met zijn moeder. Dus zo heel alleen is ze niet... maar ja als je anders gewend bent en als je partner na ruim vijftig jaren opeens sterft. Ja dan ben je alleen. Niet zo alleen op de wereld als ik natuurlijk! Maar wel alleen. Ik heb Leny die middag een behandeling gegeven... en we spraken af dat ik elke twee weken zou komen. Altijd op zondag. Dan zou ik eerst lekker gaan snuffelen in de kringloop, dan Leny bezoeken en op de terugweg eten in Barchem en/of op de koffie gaan bij neef Henk en zijn vrouw Willy in Drempt.

Zo is het ook gegaan. Al de tweede keer maakte ik kennis met Rob in Spanje (via Skype) en toen ook liet Leny me de afscheidsdienst horen van haar man. Ze gaf me ook een boekje mee over Jomanda. Zij was ook meermalen in de Evenementenhal in Tiel geweest. In 1990 was Leny slachtoffer van een auto-ongeluk en ze belandde in een droge sloot. De inzittenden van de andere auto lieten haar achter. Ze spraken oost-Europees en ze zagen haar liggen, maar namen de benen. De aanrijding was ook hun schuld. Leny bleef achter in de donkere nacht. Ze werd gevonden en had een whiplash en blijvende pijn en ongemakken aan hoofd, nek, schouders en rug en door de beschadigde zenuwen ook pijnen in haar voeten. Ze bleef lange tijd dokteren...

Jomanda uit Tiel

en bezocht ook ‘kwakzalvers’, kruidendokters en magnetiseurs om maar van de pijnen af te komen. Zodoende ging ze ook met regelmaat naar Tiel. Velen die gingen hadden er baat bij. Jomanda was een zeer zuiver medium. Helaas worden dergelijke mensen meteen in een web gevangen en ‘ingekapseld’ en uitgeschakeld... danwel onklaar gemaakt. Jomanda’s makke was dat ze uit de showwereld kwam en haar ‘healings’ ging opleuken met gedrapeerde wapperjurken, met muziek en dans. Op zich kan muziek, werken met licht en het scheppen van sfeer iets toevoegen aan de energie die aanwezig is. Leny gaf met het boekje; ‘Jomanda, genezend medium en schakel tussen hemel en aarde’ mee om te lezen (geschreven door Willem Jan van de Wetering & Jacques Onderwater). Dat heb ik gedaan en ja ik wist het al eigenlijk.

Een hele zuivere vrouw, een goed mens, veel ellende meegemaakt en voorbereid op haar taak mensen te helpen. Ik was altijd geïnteresseerd in haar zo als ik dat ook was in Bruno Grönning (Danzig, Deutschland). Dat heeft waarschijnlijk met me zelf te maken... en uit het verleden, toen ik Volmar was. De vriend, monnik en secretaris van Hildegard von Bingen. Ik was er bij hoe zij onder druk kwam van de Heilige Roomsche Kerk. De machthebbers houden niet zo van eigengereide eenlingen die ook nog over bijzondere gaven beschikken... en hen zagen zoals ze waren; machthebbers zonder een greintje moraal, zonder enige empathie en emotie. Machthebbers die handelen uit ego, macht en hebzucht.


xxx

Joke Damman bekend als Jomanda...

Die Jomanda volgde ik een beetje;



Lekkere spontane meid...

Vind het een leuk mens. Zo’n vriendin zou ik wel willen, maar dan zonder showbizz der bij. Een opgewekte humorvolle vrouw, positief en spiritueel... en zeker na haar optreden in ‘Villa Felderhof’ waar zij te gast was met Carlo Boschhart. Rik Felderhof deed wat een Rik moet doen (RI.IK.> = ‘realiseren-ik’, ofwel voornamelijk met zich zelf bezig zijn en KI.IR.< met de betekenis; ‘kiepen-vrouw’, ofwel stoeien, donderjagen en de vrouw met een zwiep omkiepen en der bovenop duiken) en dat zagen we ook. Hij tilde Jomanda uit de boot, zette haar op zijn schouders en stapte het strand op. Eenmaal daar manouvreerde Rik Jomanda in een andere houding en had hij haar gaatje precies voor voor zijn stokje. Zo stond hij en bukte voorover om...




‘Nou dit vind ik een beetje schofterig hoor’, zei Carlo Boschhart ‘En dit helemaal’... waarop Rik Jomanda neerlegde op het badlaken en er helaas niet bovenop kon omdat Carlo zat te mekkeren. Jomanda vond het zeer vermakelijk en was de gehele tijd geil aan het lachen en had waarschijnlijk die Boschhart der ook liever niet bij gehad. Jammer voor ons kijkers, maar voor mij genoeg! Naamkunde weer eens bewezen; klopt. Jomanda een lekkere floeperd; klopt! Kortom Leny bleef zoeken naar een leven met minder pijn. Zo heeft zij al ruim twintig jaren de zelfde manueel therapeut. Hij kent haar door en door en kan haar redelijk van dienst zijn. Maar de pijnen en de ongemakken blijven. Ik heb Leny en haar man Jan voor het eerst ontmoet op een lezing van vriendje Boerman, ergens in 2001 of 2002.

Dan maar liever duat gaan...

Die was uitgenodigd voor een lezing over graancirkels en ik ging mee. Dat was ergens in het fraaie landelijke buitengebied van Vorden. In een tot stilte-ruimte omgetoverde boerenschuur waar ook lezingen werden georganiseerd. Later belde Leny me; ze wilde het adres van de vrouw uit Deventer, die van de grascirkels voor haar huis. Helaas kon ik der niet helpen; ‘Vraag het Boerman maar’... Nou die had geen adres. Leny bleef contact met me houden. Ze is meerdere keren bij me thuis geweest en we spraken ook wel af in Zutphen. Ze las mijn BRIEVEN en we belden elkaar op gezette tijden. Tot mijn computercrash in augustus 2014. Sindsdien geen e-mailcontact meer, hoewel haar adres het zelfde in gebleven en ook geen bezoeken meer.

Wel in die zelfde tijd nog een keer een telefonisch contact en gesprek. Ze had die zondag 6 mei Jezus gevraagd iemand te sturen. Ik had de dag ervoor al besloten morgen, zondag, Leny te bezoeken. En zo ben ik met vandaag er bij al weer voor de vijfde keer geweest. Ik ben elk bezoek drie uren bij haar. We kletsen over alles en veel over spirituele dingen en uiteraard over de dood, de duat (de oude Egyptenaren noemden de 70 dagen dat voor hen Sirius verdween uit hun blikveld - de duat. De dood. Zeven decanaten ofwel 70 dagen bleef Sirius onder de kim). Ook de godheid Toth heeft alles te maken met de dood en wat dacht u van de Tibetaanse Thötrol, het ‘dodenboek’, ofwel de ‘doodrol’! Duat in Kwando oertaal wordt DU.AT.> met de betekenis; ‘gaan-oud’, ofwel oud worden en sterven...

Keerpunt in mijn huidige leven

DU.AT.> is ook; ‘gaan-vader’, ofwel sterven en naar de Vader gaan. Naar het ‘huis der vaderen’ ofwel naar de tweede ster in de Hemel. Omgekeerd wordt het dan TA.UD.< met de betekenis; ‘verheffen-uitdraven’, ofwel naar de ‘duat’ gaan of sterven staat gelijk aan het vertrek van de tweede ster uit ons zonnestelsel. Vertrekken oude Vader, verheffen en uitdraven. Dat is een beschrijving van het opklimmen van de tweede ster naar ‘nibiroe’ ofwel het hoogste punt in de ronding en bocht om de Zon... om vervolgens te vertrekken, weg te gaan en het ruime sop van de oneindig diepe zwarte ruimtezee te kiezen. Nibiru is het ‘astronomische’ punt in de bocht in de baan om de Zon. Dat is het dichtste punt nabij de Zon en heet ‘perigeum’ en het verst verwijderde punt noemt men ‘apogeum’.

Tijdens het ongeluk in 1990 had Leny een ‘bijna-dood-ervaring’. Ik zelf had twee bijna-’bijna-dood-ervaringen’ in 1994 en die tellen niet. Leny zegt; ‘Ik was gewoon dood. Het was geen bijna-dood-ervaring, ik was al aan de andere kant en eigenlijk overleden’... maar ze was nog wel verbonden met haar lichaam door het ‘zijden draadje’ waar we allemaal aan hangen. Dat is een zilveren draadje, te vergelijken met het spinrag en draadje die de Spin spint uit zijn achterlijf. Leny verbleef in een prachtige witte ruimte, zijdeachtig glanzend maar ook zacht als fluweel. Ze zag verschillende figuren opdoemen en die vertelden haar terug te gaan omdat ze hier nog taken had. Ze wilde niet; ze moest... en dat vertellen allen die ‘aan de andere kant zijn geweest wier tijd nog niet gekomen is’.


xxx

Naar het licht en wellicht terug naar de sterren... en naar huis

We drinken thee of koffie en eenmaal hebben we samen gegeten. Vooral mijn aandacht, mijn stem en mijn warmte (ze zet haar voeten tegen mijn borst en ligt dan lekker ontspannen op de kussen op haar bank) en mijn behandeling doen haar goed. En op een ander niveau mij ook! Bij mij stroomt de energie weer. Leny wil graag dat ik een leuke vrouw vindt en dat wil ik ook wel. Ze kent ondertussen mijn levensverhaal en weet ook van de ‘tegenkrachten’ die al voor mijn geboorte aanwezig waren, ze weet inmiddels van mijn broer in mijn rug en van de tegenwoordige tegenkrachten sinds ik bezig ben met de tweede ster RA en de ‘anunnaki’. Ze zou me een lieve meid gunnen... en dat is aardig van haar en dat verdien ik ook wel, maar de Kosmos beslist anders kennelijk.

Eindpunt van mijn leven...

Er komt nog een ‘zwarte vrouw’ op mijn pad. Tenzij de ‘kosmische plannen’ al weer gewijzigd zijn. Henk Louw, mijn manueel therapeut en magnetiseur vertelde me op een dag dat er zwarte vrouw zou opduiken. ‘Een negerin’, vroeg ik, want ik kende de leuke Serafine in Zutphen, een half-Surinaamse en half-Hollandse schone. ‘Nee een vrouw met zwarte haren’, zei Henk. ‘Maar ik wil graag een grijze’, zei ik, doelende op een oudere vrouw... ‘Nou die wordt snel genoeg grijs bij jou’, zei Henk. Die vrouw moet nog opduiken, tenzij de ‘kosmos’ al weer andere plannen heeft. Dan blijf ik alleen op de wereld tot het einde der tijden. Dat is naderbij dan we denken. De tweede ster komt met rasse schreden naderbij en de conflicten en oorlogen ook.

Vriendje Boerman gelooft niet meer in de 12e planeet (ik ook niet, wel in de 2e ster), wil niets meer weten van de huidige politiek (wie wel) en ziet geen WO III en andere doemscenario’s. Dat mag van mij allemaal... mijn toekomstvisie is wel doordrenkt van ellende, strijd en oorlog. Zeker in Europa. We zijn aanbeland in de voorfase van WO III en kunnen elke dag het nieuws volgen en zien hoe de ‘krachten’ aansturen op een wereldbrand. Met dat gedoe rond de MH17, met gedoe rond Rusland en Poetin, met gedoe over van alles en nog wat... lees leugens en bedrog van de witte-boorden criminelen in Den Haag, Brussel en elders en laat het gebeuren. Kies voor voorraad, kies voor een uitval mogelijkheid; een huisje in de vrije wereld. Ga naar Anastasia in het verre Siberië. Meer de volgende keer...


xxx

Naar het land van Anastasia...

Evert Jan Poorterman

Delen tekst zijn overgenomen uit de Statenvertaling van het Nederlands Bijbelgenootschap Haarlem - 1987 (350 jaren Statenvertaling 1637-1987). Ik dank Carolus Verhulst; oprichter van Uitgeverij Mirananda te Wassenaar, voor het uitgeven van Sitchin's boek en voor zijn bijdrage als vertaler van de tekst, mijn ouders, mijn gidsen en onderzoekers en schrijvers als Immanuel Velikovsky, Erich von Däniken, Robert Charroux, Zecharia Sitchin, Alan Alford, Ernst Gideon, Iman Wilkes, de schrijvers danwel samenstellers van het Oera Linda Boek en tal van andere pioniers zoals Jan van Gorp (Iohannes Goropius Becanus, geboren te Hilvarenbeek, 1518-1572), Simon Stevin van Bruggen (Brugge, 1548-1620), Berend Willem Hietbrink (Maastricht 1943-...), Hylke Welling (1933 - ...), Michel de Nostradame (St. Rémy, 1503-1566), Pieter van der Meer en Alex Onbekend en Ansi mijn mentor en taalmeester en anderen die mij inspireerden...

Voor vragen en/of suggesties kun je Evert Jan rechtstreeks mailen op evertjan(apestaart)niburu.co

EVERT JAN POORTERMAN/NIBURU.CO

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl