For your truth, freedom and happiness (50.0)

Opgejaagd, verguist, vervolgd, bewonderd, opgesloten, gestraft, vrijgelaten, verbannen, verketterd, geliefd en gehaat.


Welkom bij de wekelijkse column van Micha Kat, journalist.



xxx

Oude versus nieuwe media; verum ab chao!

Een kijkje in het leven van een asielzoeker


Beste lezer, 

Ik lig nu weer alleen op mijn kamer met drie bedden in de tijdelijke opvang. Een jonge Albanees is op het vliegtuig gezet. Ik weet niet waarheen, in elk geval weg uit IJsland. Geen status voor deze jonge vluchteling die eigenlijk alleen maar lag te slapen.  Soms zag ik ‘s nachts het licht van zijn smartphone waaruit ook bepaalde geluiden ontsnapten. Mijn andere kamergenoot is een heel ander verhaal. Een knappe vent van 36 uit Minsk in Belarus.

Omdat zijn beide ouders van Tartaarse afkomst zijn kreeg hij geen paspoort; hij is al zijn hele leven statenloos. Hij groeide op in Bakoe waar veel van zijn rijke en aristocratische familie nog altijd woont. Hij draagt peperdure kleding en spreekt tot mijn stomme verbazing ook enigszins Nederlands want ‘hij deed daar ook zaken’. De man praat me de oren van het hoofd en meldt op een gegeven moment dat  een vage Amerikaan in onze opvang ‘een spion is van de CIA die op ons is afgestuurd om ons in de gaten te houden’. Deze Amerikaan (medio 60) vergezelde mij gister naar de medische keuring maar sprak me niet aan en zoekt ook in de opvang geen enkel contact. Wel zie ik hem steeds in zichzelf spreken terwijl hij eenzaam en alleen in de vroege ochtend voor een venster staat;  hij maakt een desperate, depressieve indruk. 

Maar toen ik vanochtend in de controle-kamer kwam om te vragen om een bolletje zeep voor de wasmachine, zag ik tot mijn stomme verbazing dat deze Amerikaan naast de opzichter-van-dienst zat en met hem in een diep gesprek was verwikkeld. Maar goed, om terug te keren naar onze Tartaarse Wit Rus: hij is dus ook weg, niet naar het vliegveld, maar naar een andere opvang-locatie. We namen uiterst hartelijk afscheid: ik was juist begonnen hem beter Engels te leren aan de hand van een oude Economist. “Lees elke dag drie pagina’s en mark wat je niet snapt; dan leg ik je dat later uit”.


xxx

Micha op reis in IJsland

De meeste asielzoekers komen uit Albanië, Georgië, Macedonië, dat werk. Heel apart. Bij de medische keuring zat ook een boomlange, zeer jonge en gitzwarte asielzoeker uit Mali en een gozer uit Pakistan. Voor die jongen uit Mali werd een Frans-sprekende tolk geregeld. Op een gegeven moment kwam in de wachtkamer ook een goed geklede jonge Mexicaan binnenlopen met een roze skateboard onder zijn arm, maar dat was geen asielzoeker maar een ‘business-student’. Het is kortom een groot gekkenhuis hier. Gisteravond klonken tot bijna middernacht allerlei moskee-tonen en Islamitisch gezang vanuit een of ander device buiten op straat. Maar de sfeer in de opvang is zeker niet moeilijk of agressief. De maaltijden zijn fantastisch en je kunt gaan en staan waar je wilt. Ik zit nu te tikken in de bibliotheek in town met fantastisch gratis internet. Er zijn drie zwembaden met sauna, stoombad en hotpools in diverse temperaturen (34, 37-38 en 41 graden) en die kosten amper 5 euro. Ik he been prachtige pub ontdekt waar tot 19 uur happy hour is: een pint heerlijk IJslands bier (Gull, Boli of Viking) voor 500 ISK, nog minder dan 4 euro. IJsland duur? Niet als je de weg weet!

Ik heb nu dus een eerste intake-interview gehad en de medische keuring. Op de agenda staat thans het tweede gesprek, dat is het belangrijkste want daarin gaat het over mijn casus. Ik zal daarin aannemelijk moeten maken dat mijn leven in Nederland gevaar loopt. Natuurlijk gaan we het dan ook hebben over elite-pedofielen en corrupte rechters. De belangrijkste vraag is natuurlijk hoe het IJslandse pedo-schandaal mijn zaak zal beïnvloeden. Ik krijg ook een advocaat toegewezen. Ben erg benieuwd hoe die dan weer in de zaak staat en of er  een klik is tussen ons.  Ik zit als journalist kortom midden in mijn eigen verhaal:  een fantastische en bevoorrechte positie waar ik ook ten volle van geniet. Natuurlijk is er ook een keerzijde: eenzaamheid, onzekerheid, steeds op je hoede moeten zijn maar echt.... dat valt allemaal in het niet bij de pro’s!  Ik hou van dit leven on the edge!

Wat is het worst case scenario? Dat is er in feite niet. Als ik geen status krijg, krijg ik gewoon mijn paspoort terug en kan ik gaan en staan waar ik wil. Misschien ga ik dan wel naar Bakoe in Azerbeidjan. Schijnt fantastisch te zijn en super goedkoop!

De volgende video is gefilmd door de in mijn column beschreven Wit-Rus!

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl