Binnen de Europese gemeenschap begint er steeds meer weerstand te komen tegen de ongekozen technocraten in Brussel die proberen alles en iedereen hun wil op te leggen.

Velen zijn het erover eens dat een Europa in de huidige vorm geen schijn van kans maakt om te overleven, maar is er een alternatief?



Iemand die de dictatoriale werkwijze van de Europese Unie van heel dichtbij heeft meegemaakt, is de voormalige Griekse Minister van Financiën, Yanis Varoufakis.

Varoufakis die naar eigen zeggen heeft meegemaakt dat door een hooggeplaatst iemand binnen de zogenaamde trojka (drie-eenheid van IMF, ECB en Europese Unie) hem werd verteld tijdens de onderhandelingen over de Griekse schuld dat hij volkomen gelijk had, dat men wist dat het niet ging werken, maar dat men toch wilde doorzetten omdat er al zoveel “politiek kapitaal” in was geïnvesteerd.

In het programma Tegenlicht van de VPRO van enkele dagen geleden werd Varoufakis uitgebreid geïnterviewd en men vroeg hem wat hij dacht dat de oorzaak was van de grote problemen binnen de Europese Unie.

Zijn antwoord was financialisering. Hiermee bedoelt hij de deregulering van de banken en financiële instituten, waarbij de staat een oogje dichtknijpt voor praktijken die nepgroei creëren van de winsten van de banken. Een groei waarvan ook de staat kan mee snoepen.

De tweede generatie Europese leiders zoals ze door Varoufakis worden genoemd, zoals een Schröder in Duitsland en een Blair in Engeland, vonden het allemaal wel prima om de banken hun gang te laten gaan met hun idiote plannen. Want al kregen zij maar een klein deel van de enorme winsten die daar werden gemaakt dan konden ze dat mooi gebruiken om hun plannen voor de staat te verwezenlijken zoals bijvoorbeeld extra geld voor de gezondheidszorg.

Waar we voorheen spraken over een bemiddelende rol van de overheid tussen kapitaal en arbeid, werden nu de banken helemaal losgelaten.

Varoufakis noemt het omvallen van de Lehman Brothers het einde van de sociale democratie. Dat was het punt waarop de bankiers die tot dan de welvaartsstaat hadden gefinancierd met hun enorme winsten ineens bij de overheid op de stoep stonden met de mededeling: “Jullie moeten ons redden”.

En in plaats van tegengas bieden aan de bankiers werd besloten om de kosten van deze enorme reddingsoperaties af te wentelen op de zwaksten in de maatschappij.

De eindconclusie van Varoufakis over de huidige Europese Unie is luid en duidelijk:

Een bureaucratische topdown structuur die bedoeld is om de democratische zeggenschap van de bevolking weg te nemen voor wat betreft hun financiën, arbeidsomstandigheden, milieu en gemeenschappen.

Als je de verkiezingen wint, zit je wel in de regering, maar je hebt simpelweg niet genoeg macht om je plannen uit te voeren omdat de macht is verhuisd naar Brussel en Frankfurt.

Varoufakis is echter niet iemand die alleen maar kritiek heeft, hij komt ook met wat hij ziet als een mogelijke oplossing:

Hij is van mening dat Europa zou kunnen blijven bestaan, met teruggave van allerlei nationale en lokale bevoegdheden, wanneer er een complete reset uitgevoerd zal worden en men een echte democratie zal creëren. Als dat niet lukt dan zal Europa in zijn huidige vorm uiteenvallen.

Om dit doel te kunnen verwezenlijken, is hij een soort Pan Europese beweging begonnen onder de naam DIEM25.

Met het idee om van Europa een gebied van gedeelde welvaart te maken, waarbij verbinding wordt gemaakt met allerlei lokale (activistische) initiatieven en groeperingen om op die manier de Europese democratie handen en voeten te geven.

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl